‘Mijn hoop dat ik zijn biechtserenade wel kon uitzitten bleek door de toestroom ijdele hoop.’ 
Lieve lezer,
 
Een van de meligheden als hoofdredacteur is dat je telefoontjes krijgt uit de meest onverwachte hoeken en voor de gekste dingen wordt uitgenodigd. Helaas is mijn nummer ook terechtgekomen bij bedrijven die Nederland ‘groot’ zouden hebben gemaakt: banken die hun geld verdienen door ons verslaafd te maken aan schulden; multinationals die onbeschaamd mensen uitbuiten; en oliereuzen die onze planeet uitzuigen, maar stellen dat hún productie zo efficiënt is dat zij nauwelijks bijdragen aan verslechtering van het klimaat.
 
Eerst waren de dagelijkse telefoontjes nog te verdragen en was het makkelijk ze te negeren, maar afgelopen week ben ik gezwicht voor Steven van Rijswijk, de CEO van ING. Na een aandeelhoudersvergadering over dikke winsten, is hij direct met zijn SUV-colonne naar mijn huis gereden. Voor mijn raam, een appartementje in een sociale huurwijk, stopten drie auto’s. Met alle egards werd de CEO door een van zijn medeplichtigen uit zijn auto geholpen. Een gitaar verscheen uit de achterbak en Steven (ja, ik mag hem bij zijn voornaam noemen) begon aan een serenade. In het lied bezong hij hoe zijn dochter hem ’s nachts wakker maakte. Aan zijn bed zei ze: lieve pappa, waarom maak je de wereld kapot? Je zegt wel dat je van me houdt, maar hoezo pak je dan mijn toekomst af? Steven was blijkbaar geschrokken en hij wilde weten of heel jong Nederland zo tegen hem aankijkt.
 
Omdat Stevens gezang klonk als een krijsend dier dat wordt geslacht, kwamen mijn buren uit hun huizen. Mijn hoop dat ik zijn biechtserenade wel kon uitzitten bleek door de toestroom ijdele hoop.

‘Wat wil je?’ riep ik uit het raam met een T-shirt over mijn gezicht zodat mijn buren mij niet zouden herkennen.

‘Jullie lezers moeten weer van ons gaan houden!’ krijste hij zangerig naar boven.

‘Kom to the point,’ schreeuwde ik, naar lucht happend onder de stof van het T-shirt.

‘Geef de pagina’s van het Hard//hoofd Magazine een benzinegeur!'

‘Watte?’

Ik wil gewoon nog 16 jaar bedrijven steunen die een menselijk leefklimaat onmogelijk maken.’ Vervolgens koppelde hij met een mineur-akkoord en een piepstem zo’n hoog bedrag aan zijn ‘advertentie’ en inmiddels waren op mijn stoep zo veel mensen toegestroomd dat ik ja heb gezegd. Ik moest wel.
 
Bij voorbaat wil ik dus twee dingen zeggen. Allereerst, excuus dat als je je magazine straks openmaakt het niet alleen naar verse inkt maar ook naar een tankstation ruikt, en ten tweede, wij kunnen door de afschrijvingen zien dat veel abonnees al bij groene banken zitten. Maar bij welke bank zit jouw werkgever? Vraag zo nodig aan de directie waarom ze meewerken aan een zesde massa-extinctie en de totale ineenstorting van het ecologische systeem. Laat iedereen, inclusief het bedrijfsleven, overstappen op een groene bank zoals Triodos of ASN-bank.
 
Zo, met die laatste opmerking heb ik ook weer mijn schuld doorgeschoven naar jou.
 
Lieve groet,
Jochum Veenstra
hoofdredacteur
 
PS Door leningen van de ING werden in 2022 evenveel broeikasgassen uitgestoten als door een land als Zweden. Laat dus ook werkgevers overstappen naar een andere bank: maak dat mogelijk!
Essay: Waarom het over mij gaat als het over trans literatuur gaat

Tekst: Tom Kniesmeijer

Beeld: Viktoryia Kharytonava

Leestijd: 4 minuten

In dit persoonlijke essay reflecteert Tom Kniesmeijer op queer activisme en literatuu. oftewel: de reden dat we strijden en schrijven.

Oproep: nieuwe Chef Illustratie en Beeldredacteur online

Tekst: Redactie

Beeld: Roos Visser en Jochum Veenstra

Leestijd: 2 minuten

Hard//hoofd zoekt twee getalenteerd. assertieve, breed onderlegde beelddenkers (x/v/m) die de beeldredactie willen komen versterken!

Column: Herhaalrecept

Tekst: Aisha Mansaray

Beeld: Anna June

Leestijd: 5 tot 7 minuten

Op een ochtend wordt Aisha Mansaray wakker in een parelmoeren bubbel. Ze onderzoekt hoe ze met haar depressie op de randen van de realiteit kan leven, zonder de grip erop te verliezen. ‘Mijn aandoening was een zuigend ding geweest dat zich om mij heen had gewikkeld, lelijk, en meer levend dan ik.’

Verhaal: Het model

Tekst: Feico Sobel

Beeld: Lucas Braak

Leestijd: 9 tot 13 minuten

De hoofdpersoon in dit verhaal van Feico Sobel poseert op een doordeweekse avond naakt voor een schilderklasje in Spijkenisse. De sessie ontaardt in een bizarre erotische nachtmerrie waarin onze verteller zich totaal verliest.

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst.
Hard//hoofd biedt ruimte aan nieuwe stemmen. Op Hard//hoofd vinden zij een plek voor experiment, vertrouwen en kwetsbaarheid. Een plek om elkaar te steunen en zich open te stellen binnen de veilige ruimte van ons medium. In deze tijd is zo'n vrije ruimte harder nodig dan ooit. 

Om deze ruimte te behouden is ook jouw steun essentieel. We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Zet je wanhoop om in daadkracht en sluit je aan! 
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan HoekNastia CistakovaRaquel van Haver en Sanja Marušić

Doe ook mee en steun nieuwe stemmen. Zeker in deze tijd. 
Schrijf je graag over kunst (tentoonstellingen, theater en literatuurfestivals) en wil je op de hoogte blijven van komende evenementen? Meld je dan aan op de kunstnieuwsbrief van onze Chef Kunst, Jorne Vriens, en ontdek mogelijke onderwerpen om over te schrijven.
Instagram
LinkedIn
E-mail
Copyright © 2024 Hard//hoofd.
Je ontvangt deze email omdat je je hebt ingeschreven op hardhoofd.com.

Vragen over je donatie of magazineabonnement?
kunstverzamelaars@hardhoofd.com

Postadres:
Da Costakade 158A
1056GA Amsterdam

Wil je de uitschrijven voor de nieuwsbrief? Dat kan via deze link.