'Henk was een man van weinig woorden. Geen woorden, maar daden. Mannen huilen niet. Ik kende Henk als een man die zijn hele leven hard had gewerkt. Om zijn gezin te kunnen onderhouden, voor brood op de plank. De laatste jaren lukte hem dat steeds minder, omdat zijn gezondheid achteruit ging. Maar hij deed zich altijd nog sterker voor dan hij was.

Nog niet zo lang geleden overleed hij. Ik zat in de huiskamer met zijn vrouw en gezin en zij vertelden verhalen over Henk. Dat Henk veel vertelde, maar nooit zoveel over wat er nu ten diepste in hem omging. Hij had wel een tekstje achtergelaten voor als hij zou komen te overlijden. En die tekst was uit Jesaja 26. Wij hebben een sterke stad. De HEER biedt ons redding als een wal, als een muur. En: Vertrouw altijd op de HEER, alleen op Hem, want de HEER is een rots sinds mensenheugenis.

Toen we dat gelezen hadden werd het stil. Niet een ongemakkelijke stilte, maar een stilte waarin iets gebeurde...'