Beste vrienden van de ChristenUnie,
Het is een cliché van jewelste om nu op te schrijven dat het een bewogen jaar is geweest. Maar ik kom er niet onderuit op deze donkere dagen voor Kerst.
Een nieuw kabinet. Oorlog in Oekraïne. Een stijgende energierekening en een leger wordende gezinsportemonnee. Ondersteuning van mensen die anders de winter niet waren doorgekomen. Groeiende wanhoop op ons platteland. Een nieuwe start in het overleg met de boeren. Intense onderhandelingen over migratie en een einde aan de mensonterende toestanden in ter Apel. Een breed ondersteunde hervorming van ons pensioenstelsel waarbij ouderen eindelijk een hoger pensioen krijgen en ook jongeren een pensioen kunnen opbouwen. Maatschappelijke en politieke polarisatie. Indalende rust nu zo aan het eind van het jaar. Het was zeker een bewogen jaar.
En toch.
Het moment dat me waarschijnlijk het meeste bijblijft, is het afscheid van ons Eerste Kamerlid Peter Ester in het hospice in Soest. Tineke Huizinga, Carola Schouten, Mirjam Bikker en ik zaten rond zijn bed. Het was een sereen, bijna heilig moment. Maar de laatste aanmoedigingen van Peter waren zo mooi en indrukwekkend dat ik ze hier graag deel. Peter drukte ons op het hart om altijd vast te blijven houden aan onze eerste liefde, onze diepste motivatie en om niet al te bestuurlijk en al te politiek te worden. En hij vertelde over zijn maatstaf waarmee hij in de Senaat altijd kabinetsvoorstellen beoordeelde. Voor hem was het altijd de doorslaggevende vraag: wie zijn de mensen die nu in de knel dreigen te komen en voor wie ik nu in de bres moet springen?
We haalden tijdens onze laatste ontmoeting met een glimlach warme politieke herinneringen op. Peter getuigde van de hoop die hij had dat dit niet het einde was, maar voor hem het begin van nieuw leven. We baden met elkaar en namen afscheid. Onvergetelijk.
Als ChristenUnie doen we er goed aan om zijn aanmoedigingen ons ter harte te blijven nemen. We zitten niet in de politiek om een machtspositie te behouden. Het draait niet om ons. Waar het om gaat is dat we geroepen zijn om ambassadeurs van Christus te zijn. Om net als het Kerstkind ons klein te maken. Dienstbaar te zijn. Om als eerste om te zien naar de mensen die al zo vaak voorbijgelopen zijn. Om daar te zijn, waar Jezus zou zijn. Om dat te doen wat Hij zou doen.
Ja, het was een bewogen jaar. Ja, we maken ons ook druk om al die grote onderwerpen. En ja, we zijn geroepen om soms ook grote keuzes te maken. Maar laten we ons nooit groter maken dan het Kerstkind. Altijd vasthouden aan onze eerste liefde voor Hem. En altijd opkomen voor die ene.
Ik wens jullie hele fijne feestdagen, een mooie tijd met jullie geliefden en een gezegend Christusfeest!
Een hartelijke groet, ook van mijn geweldige collega’s en ons prachtige team,
Gert-Jan Segers
Voorzitter Tweede Kamerfractie ChristenUnie