| Lieve lezer,
Hoe bestel jij een kop thee? ‘Een thee, graag.’ Toch? Niet in Berlijn. Als je daar eenmaal twee keer op die wijze een thee hebt proberen te bestellen, weet je wel beter. Ik werd er bediend met oogrollen en zuchten en kreeg mijn verzoek terug in mijn smoel gesmeten: ‘Ja, oké. En welke smaak dan?’ Waar je in Nederland geduld moet kweken, af moet wachten tot je een opsomming of een theedoos krijgt, dwingt Berlijnse bediening je jouw diepste smaakverlangens goed te kennen én hardop te verkondigen.
Volgens velen op TikTok moeten we ons in onze eigen levens als the main character gedragen. In de film The Holiday (Nancy Meyers, 2006) realiseert Kate Winslets personage zich – op vierde wand doorbrekende wijze – dat ze zich te veel opstelt als bijfiguur. Ze moet voor zichzelf opkomen en najagen waar ze naar verlangt in dit leven.
Toch hebben hoofdpersonen in boeken en films er een handje van zich lang niet uit te spreken – uit gêne, onzekerheid of onvermogen. Zou Sally Rooney het gedrag van haar hoofdpersonen hebben gemodelleerd naar die TikTok-levensfilosofie, dan was haar nieuwste Prachtige wereld, waar ben je (2021) een dondersaaie, korte roman vol verstandige mensen geworden.
Berlijnse bediening leert ons dat we geen hoofpersonen zijn of ons zo hoeven te gedragen. Hoofdpersonen blijven passief en leveren zichzelf over aan een kwellend wachten op de theedoos des levens. We zitten, goddank, niet in romans opgesloten. We kunnen doodgewoon leven, en meteen zeggen naar welke theesmaak we verlangen.
Liefs,
Loren Snel
Redacteur (tevens geen hoofdpersoon) | 
