Nog twaalf dagen, en dan is het 'Brexit Day' en over en uit. De EU krimpt dan naar 27 lidstaten. Blijven we desondanks steenkolenengels brabbelen in de EU? En wie strijkt de Union Jack in de EU-gebouwen? Dat, en veel meer, in deze nieuwste editie van NRC’s nieuwsbrief vanuit Brussel, waar een jonge generatie Europarlementariërs zint op een revolte! |
Verdwijnt vanwege Brexit Engels als officiële EU-taal? De EU van, nu nog, 28 EU-landen telt 24 officiële talen. Alleen al in het Europees Parlement (EP) zorgen 270 tolken en 600 vertalers - aangevuld met een duizendkoppig leger van snel oproepbare freelancevertalers - dat iedereen op zijn eigen taalwenken wordt bediend. Maar als het Verenigd Koninkrijk op 31 januari uit de EU stapt verdwijnt Engels als officiële EU-taal. Dat zorgde aanvankelijk voor paniek. In de Brusselse wandelgangen, en tijdens persconferenties, spreekt immers iedereen vooral Engels met elkaar. Geluk bij een ongeluk: hoewel het Maltees (‘Malti’) en Iers (‘Gaelic’) gelden als officiële EU-talen geldt in Malta en Ierland, samen goed voor een krappe 5,5 miljoen inwoners, het Engels als tweede officiële taal. Van de 451 miljoen EU-inwoners spreken na het vertrek van de Britten dus 445,5 miljoen een andere taal dan Engels. Maar toch blijven we met z’n allen in de Brusselse bubble vrolijk verder brabbelen in steenkolenengels. Alleen de Italiaan David Sassoli, nota bene de president van het EP, houdt stug vol in ’t Italiaans. Hij spreekt geen woord Engels. En de taalpuristen onder de Maltezen en Ieren hoeven zich geen zorgen te maken: ieder EU-document zal ook in de toekomst in ‘Malti’ en ‘Gaelic’ worden vertaald. |
|
|
|
|
| Alles moet anders! In Brussel tel je niet mee als je niet lid bent van één van de honderden eetclubjes. Topdiplomaten hebben hun vaste avonden met een select gezelschap. Journalisten onder elkaar hebben hun culinaire roddeldiners. Sommige vrouwelijke journalisten spreken apart met elkaar af onder de noemer ‘Brussels Media Women’. En dan zijn er nog de talloze exclusieve appgroepjes. In het EP zijn het vooral jonge Europarlementariërs die in clubverband ten strijde trekken. PvdA-Europarlementariër Lara Wolters (1986) vecht met generatiegenoten voor andere regels in het EP: ze willen het stijve protocol – van gelimiteerde spreektijd en braaf wachten op je beurt - openbreken en een levendige debatcultuur introduceren. Alles moet anders, vindt de ‘groep Wolters’. Ook D66-Europarlementariër Samira Rafaela (1989) heeft in het EP een club opgericht: de ‘Intergroup European Green New Deal’. „We willen gaan controleren of de klimaatplannen van Eurocommissaris Frans Timmermans ook écht gaan leiden tot progressieve, nieuwe investeringen in duurzaamheid”, zegt Rafaela (foto boven). ”Met onze Intergroup willen we niet doen aan kliekjesvorming. Maar met een kleine groep kun je in dat grote EP beter en gecoördineerd actie voeren en zaken agenderen.„ |
|
|
|
De zaak-Babisconi Zwakke regels en lamme handhavers maken dat de Tsjechische premier en zakenman Andrej Babiš, bijgenaamd ‘Babisconi’, zelf kan beslissen over de Europese (landbouw-)subsidies die hij ontvangt, schrijft NRC-collega Emilie van Outeren. De pijnlijkste quote in haar stuk komt van de Tsjechisch oppositiesenator Lukás Wagenknecht: „De EU is een pinautomaat voor oligarchen, en het lijkt niemand in Europa iets te kunnen schelen.” Maar als we daags na publicatie in Brussel rondvragen, blijkt het ongemak over de kwestie groot. ”De corruptie ligt aan het subsidie-infuus van de bureaucratische EU”, zegt Forum voor Democratie-Europarlementariër Rob Roos. „Dat dit gebeurt in een land als Tsjechië stemt mij somber over de status van landen als Bulgarije en Roemenië. Laat staan Albanië en Noord-Macedonië die ook nog bij de EU willen.” ChristenUnie-Europarlementariër Peter van Dalen ziet dat ”steeds meer zogenaamd sterke leiders in Oost-Europese landen het niet zo nauw nemen met de regels”. Babiš moet „het geld terugbetalen”, vindt PvdA’er Lara Wolters. Europese fondsen worden toegewezen en gecontroleerd door nationale instellingen. Wolters: ”De Europese Commissie heeft een sanctiemechanisme voorgesteld voor als de controle in een lidstaat faalt, maar dat wordt tegengehouden door regeringsleiders.” CDA-Eurofractieleider Esther de Lange wijst naar Mark Rutte wiens VVD lid is van dezelfde Europese liberale fractie (Renew) als de partij van Babiš: „Het zou helpen als die politieke familie de kwestie harder zou aankaarten.” |
|
|
|
|
Blijf van onze Britse vis af... In het EP paradeert Brexit Party-Europarlementariër Alex Phillips in een bloemetjesjurk – zalmroze en lichtgroen – zelfverzekerd door de wandelgangen. Nog twaalf dagen tot ‘Brexit Day’ op 31 januari, en dan is het „over and out”, lacht ze. Daarna kan het gevecht beginnen over de nieuwe handelsrelatie tussen de Britten en de EU. „Nederlanders willen natuurlijk blijven vissen in Britse wateren. Ook dat is over and out: het is ónze vis.” Haar maandelijkse EP-salaris van 8.000 euro, plus de dagvergoedingen en ruim 4.000 aan onkostenvergoeding, gaat ze missen. „Het was bloody lovely en pervers, zo veel geld. Ik ga na ‘Brexit Day’ naar nul euro. Maar ik vind wel een nieuwe baan als politiek adviseur of journalist.” Haar baas, Brexit Party-delegatieleider Nigel Farage, steekt in een rookcabine in het EP triomfantelijk een sigaret op. Hij verheugt zich er al op om zijn „goede vriend Donald” (Trump, red.) te gaan helpen tijdens de Amerikaanse verkiezingen dit jaar. Ook Nexiteers kunnen rekenen op zijn steun. „Ze kunnen me altijd bellen voor advies.” |
|
|
|
|
…en ander Brexitleed Farage & friends hebben al zin in hun Brexit-feest. Maar elders in Brussel, onder politici, ambtenaren en diplomaten die de Brexit betreuren, wordt een voorschot genomen op de kater. Nu al is er gedoe over wie de ondankbare taak op zich neemt om de Britse vlaggen (de Union Jacks) in alle EU-gebouwen te strijken. In het EP hebben ze alvast het droevige plan opgevat om de Union Jack op 31 januari op te vouwen en als museumstuk over te brengen naar het House of European History in de EU-wijk. Verderop in het Europees Raadsgebouw woedde al een strijd om welk land de grote perszaal van de Britten mag overnemen. Het ging er hard aan toe, zeggen diplomaten in Brussel. De Italianen wonnen. Welk land het Italiaanse zaaltje mag overnemen is nog onbekend. Het is die optelsom van bitterheid en chagrijn waar de fractie van Europese Groenen wat tegenover wil stellen. Onder de noemer ‘The Brexit's shit, but let’s party anyway’ organiseren ze aan de vooravond, 30 januari, een feest om hun Britse collega’s, die met tegenzin Brussel moeten verlaten, te troosten. Tips over ander Brussels Brexitleed graag naar t.sadee@nrc.nl |
|
|
|
|
Troostprijs voor veteraan Verhofstadt Het moest zijn speeltje worden: de Belgische politieke veteraan Guy Verhofstadt, voormalig Belgisch premier, was in de race om de ‘Conferentie over de toekomst van Europa’ te gaan leiden. De Conferentie is een denktank voor ideeën over meer transparantie en democratie in de EU-politiek. Verhofstadt was zo zeker dat hij de baan zou krijgen dat hij zich vorig jaar bij de Europese verkiezingen niet (opnieuw) kandidaat stelde als leider van de Europese Renew-fractie van liberalen. Maar de Europese christendemocraten (EVP) zien Verhofstadt niet zitten. „Zijn persoon is zo geprofileerd dat hij in de weg zit”, zeggen EVP-bronnen tegen De Standaard. EP-president Sassoli gaat daarom de Conferentie leiden, Verhofstadt krijgt als troostprijs een coördinerende rol achter de schermen. Ook zijn rol als medeonderhandelaar namens het EP over de Brexit is na 31 januari uitgespeeld. Velen in Brussel hopen dat Verhofstadt, een van de smaakmakers in het EP, zichzelf voor een zoveelste keer uitvindt. |
|
|
|
|
Berlijn-top stemt in met deëscalatie conflict Libië Op een speciale top over de Libische burgeroorlog – gisteren in Berlijn, onder leiding van bondskanselier Angela Merkel - is afgesproken om het wapenembargo voor Libië strenger na te leven en geen militaire interventies in Libië te ondernemen, schrijft NRC-collega Juurd Eijsvoogel. De deelnemende landen, waaronder Duitsland, Frankrijk, Turkije, Rusland en Egypte, spraken zich uit voor deëscalatie van het conflict. Merkel noemde het resultaat een „nieuwe politieke impuls” bij het zoeken naar een diplomatieke uitweg. Lees hier de conclusies. EU-ministers van Buitenlandse Zaken praten er vandaag verder over in Brussel. |
|
|
|
|
Luuk van Middelaar | Toekijken, afwachten | In de geopolitieke heksenketel komt de EU er maar moeizaam tussen, schrijft NRC-columnist Luuk van Middelaar. Bij haar start op 1 december zei Commissievoorzitter Ursula von der Leyen „een geopolitieke Commissie” te willen leiden. Maar dat etiket ‘geopolitiek’ keert dezer dagen als een boemerang van teleurgestelde verwachtingen terug: voor acute crisisbeheersing in oorlog en vrede is de Commissie niet uitgerust. |
|
|
| | Caroline de Gruyter | De zwarte doos van Brussel | Landen hebben in Brussel veel te verbergen, schrijft Caroline de Gruyter in haar NRC-column over transparantie in de EU-hoofdstad. Het komt ook Nederlandse ministers niet slecht uit dat ze in Brussel binnenskamers A kunnen zeggen en buiten B. Of dat de informele eurogroep geen pottenkijkers hoeft te accepteren. De EU-Turkijedeal over vluchtelingen is ook informeel, zodat niemand documenten kan opvragen. |
|
|
|
---|
|
|
|
|
|