Haar opa en ouders gingen haar voor.
Lizelore Vos is de derde generatie op het biodynamische akkerbouwbedrijf Maatschap Dames en Heren Vos in Kraggenburg, de Noordoostpolder.
De plek waar ze geboren en getogen is.
Een aantal jaar van haar leven heeft ze niet op de boerderij doorgebracht,
“om te studeren, veel van de wereld te zien en uiteindelijk te ontdekken
dat de boerderij mijn plek is’.
Het bedrijf is al meer dan 30 jaar biodynamisch en bestaat uit 90 hectare land.

“Doordat de focus afgelopen jaren alleen op hogere opbrengsten in de gehele landbouwsector heeft gelegen hebben we onszelf vastgezet in een bepaald systeem.
Een systeem wat niet houdbaar is in de toekomst en waarbij we de aarde uitputten.”
Voor Lizelore zijn diversiteit en korte lijnen belangrijke thema's.
Niet iedere boer hoeft wat haar betreft biodynamisch te worden
omdat de idealen niet voor iedereen kloppen.
Wel denkt ze dat we met elkaar zo wijs moeten zijn dat er een bepaalde minimumeis moet komen wat betreft dierenwelzijn, bestrijdingsmiddelen, kunstmest etc.
Biologische landbouw is voor haar de toekomstige norm.
Wat betreft Lizelore begint het allemaal bij de consument.
Waar wil je je geld aan uitgeven? Welk systeem wil je steunen?

“Als boer(in) is het je taak om de bodem te verzorgen” vertelt Lizelore.
“De grond moeten we zo verzorgen dat we vitale producten oogsten
en dat volgende generaties nog net zo of nog beter kunnen boeren als wij”.
Gezonde producten, gezonde mensen en een gezonde aarde achterlaten.
Dat is de taak van een boer(in).
Lizelore vertelt dat je door goed te observeren je de plant leert kennen,
waardoor je kan bijsturen en je management kan aanpassen.
'Elk jaar is anders, het klimaat verandert, de mogelijkheden veranderen en dat zorgt ervoor dat we dit als boeren ons hele leven mogen blijven doen. Elk bedrijf is uniek en kopiëren van de buren werkt niet. Leren van elkaar, dat kan uiteraard wel!'

Naast aardappelen telen ze onder andere ook wortels, uien, witlofpennen,
pompoenen, erwten, tarwe en luzerne.
Het bouwplan is zo bedacht dat ze gewassen die veel van de grond vragen
worden afgewisseld met gewassen die weinig vragen.
Veel vragende gewassen zijn bijvoorbeeld aardappels, wortels en uien.
Zij vragen veel nutriënten en door de zware oogstmachines kan de structuur van de grond onder natte omstandigheden verminderd worden.
Door een weinig vragend gewas zoals luzerne of tarwe het jaar erna te telen
kan de grond herstellen en zich opladen voor het jaar erna.
Hierdoor creëer je een balans en put je de bodem niet uit.
De afzet van deze gewassen is divers.
Bijvoorbeeld bij de uien; het gaat per kistje naar iemand die op de markt staat
maar het gaat ook per vrachtwagens tegelijk weg.
Odin is een vaste afnemer die de wortels en aardappels afneemt.
De pootaardappels gaan naar verschillende boeren en handelshuizen.
De tarwe gaat naar een kippenboer waar wij mest van krijgen en naar een bakker.
Grasklaver gaat naar een veeboer, pompoenen telen ze voor het zaad
en gaan naar de Bolster
en zo heeft elk product zijn eigen verhaal!