Toen we via een steegje het beroemde plein (La dolce vita! Federico Fellini! Anita Ekberg!) op liepen, zagen we dit. Afgeladen. Vol met mensen die alleen maar selfies maakten en knoeiden met hun ijsjes, ziende blind voor de schoonheid om hen heen. En mij benamen ze het zicht op de fontein. Ik moest bijkomen van de ondraaglijke leegheid Niet dat ik nou zo bijzonder ben. En ik gun ook iedereen z'n pleziertje. Maar ik kreeg daar en toen sterk het gevoel dat schoonheid werd vertrapt - in ruil voor stuitende oppervlakkigheid. Maar goed, puntje bij paaltje. Uiteindelijk is het weer goed gekomen tussen mij en Rome (én Venetië, én Wenen: het was een geweldige vakantie). En zo zal het ongetwijfeld ook gaan tussen mij en ChatGPT. Want gelukkig kreeg ik ook een aardig complimentje van een klant Ik had een paar blogartikelen voor haar geredigeerd. En ik ben nét ijdel genoeg om het complimentje door te geven. Gewoon even zeggen dat ik ontzettend blij met het artikel. Ondanks twijfels over mijn schrijfstijl had ik het naar je gestuurd. Ik had het een paar keer doorgelezen en merkte wel dat het niet liep zoals ik wilde, maar ik zag niet hoe ik het kon veranderen. En nu krijg ik het zo van je terug en ik ben echt trots! Ik zit hier met een grote glimlach, echt blij met hoe het is geworden, wat jij ervan gemaakt hebt. Mijn verhaal is helemaal blijven staan, maar dan helemaal verbeterd en opgepoetst, in mijn eigen stijl. Dus voorwaarts! Al word ik de laatste der Mohikanen onder de zelfschrijvende content & copywriters - ik blijf werken voor en met mijn klanten. |