Lieve lezer,
Het is vandaag Dag 150 van wat in veel media een beetje cryptisch ‘de oorlog in Gaza’ heet. Dat doet natuurlijk geen recht aan het nietsontziende bombarderen van een van de dichtstbevolkte gebieden op aarde, door ‘een van de wreedste, bruutste en meest tirannieke regimes’. Die laatste woorden komen van de vermaarde Israëlische journalist Gideon Levy, die al bijna een halve eeuw schrijft over de Israëlische politiek en de kolonisatie van de Palestijnse gebieden.
Vorige week zondag stak de 25-jarige Amerikaanse piloot Aaron Bushnell zichzelf in brand voor de Israëlische ambassade in Washington. Hij liet geen misverstand bestaan over de reden van zijn daad. Hij stuurde op voorhand berichten naar nieuwsmedia (‘Ik ga een extreme verzetsdaad plegen tegen de genocide op de Palestijnen’), liet een testament achter (spaargeld: naar een hulpfonds voor Palestijnse kinderen; kat: naar de buren) en zei in een livestream van zijn actie dat hij weigerde medeplichtig te zijn aan genocide. De video is zo gruwelijk dat je als toeschouwer slechts twee opties hebt: wegkijken, óf je durven afvragen wat zo verschrikkelijk kan zijn dat iemand een vlammendood zou sterven als dat een klein beetje verschil zou kunnen maken. Bushnells dood bereikte miljoenen nieuwskijkers, hoewel die van een andere Amerikaanse activist, die in december hetzelfde deed voor een Israëlisch consulaat, grotendeels onopgemerkt bleef. Haar naam is nog steeds onbekend.
Terwijl Bushnell zich in Washington opmaakte voor zijn martelaarsdood, stond ik met honderden anderen in Amsterdam bij de herdenking van de Februaristaking in 1941, de grootste verzetsactie tegen de Jodenvervolging in bezet Europa, die de nazi’s met geweld en bloedvergieten beëindigden. De stakers kwamen in opstand tegen ontmenselijking, deportatie, genocide. Voor de gelegenheid had ik een aardig bordje gemaakt: ‘Durf te leren van het verleden, stop genocide’. Leek me best een veilige tekst. Toch ben ik voor en na de herdenking minutenlang uitgemaakt voor ‘linkse rat’, ‘antifa-tuig’, ‘Hamas-hoer’… De NOS wist gelukkig een mooi shot te maken van het moment waarop ik werd aangesproken door een alleraardigste, oudere dame. ‘Wat goed dat je hier bent’, drukte ze me op het hart. ‘Gelukkig zien jonge mensen het verband.’
Mijn hoop is gevestigd op de activisten en journalisten die het verband tussen toen en nu dúrven te zien en benoemen: apartheid, etnische zuivering, genocide, ofwel medeplichtigheid. Mensen als de Russisch-Amerikaanse joodse journalist en winnaar van de Hannah Arendt-prijs voor politiek denken: Masha Gessen. Hen kreeg kritiek nadat hen Gaza had vergeleken met de joodse getto’s in nazi-Duitsland. Gessen deed daar als reactie een schepje bovenop: ‘Het grootste verschil tussen de Gazanen en de joden in de getto’s’, zei hen, ‘is dat de meeste Gazanen nog leven, en de wereld nog iets voor hen kan doen.’
Laten we dat durven,
Marte Hoogenboom
Eindredacteur
PS Het citaat van Gideon Levy uit de opening komt uit een debat in 2016 aan de universiteit van Oxford, over de ‘tweestatenoplossing’. Levy’s bijdrage aan het debat is het terugkijken meer dan waard. |
|
| Hard//talk: Durf te leren van het verleden |
| Tekst: Marte Hoogenboom | Beeld: NOS | Leestijd: 2 minuten |
|
| |
| Tekst: Wouter Degreve | Beeld: Natasja Mortier | Leestijd: 5 tot 8 minuten |
|
| In dit droomachtige en persoonlijke essay blikt Wouter Degreve terug op zijn jeugd, en hij onderzoekt de effecten daarvan op het heden. Want 'de kracht van de plek waar je bent opgegroeid mag je nooit onderschatten. ' |
|
| Steun Hard//hoofd en verzamel kunst. |
|
Hard//hoofd biedt ruimte aan nieuwe stemmen. Op Hard//hoofd vinden zij een plek voor experiment, vertrouwen en kwetsbaarheid. Een plek om elkaar te steunen en zich open te stellen binnen de veilige ruimte van ons medium. In deze tijd is zo'n vrije ruimte harder nodig dan ooit.
Om deze ruimte te behouden is ook jouw steun essentieel. We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Zet je wanhoop om in daadkracht en sluit je aan! |
|
|
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan Hoek, Nastia Cistakova, Raquel van Haver en Sanja Marušić.
Doe ook mee en steun nieuwe stemmen. Zeker in deze tijd. |
|
|
|
