Preview Wie schrijft, die blijft Een woord vooraf
door Suzanne Vermeille
Nu het stof is neergedwarreld, het rookgordijn is opgetrokken en de verdachte wacht op berechting, is de tijd aangebroken om de ware toedracht van het raadsel van Rijnhuizen te onthullen. De schrijvers die bij de wedstrijd zijn overgebleven hebben er hun eigen verhaal van gemaakt, maar over wat er werkelijk is gebeurd, zwijgen ze als het graf. Iedere aanwezige heeft de gebeurtenissen anders beleefd en kleurt zo zijn eigen geschiedenis. Er is er maar een die de gehele waarheid kent en die u in combinatie met de getuigenissen van de deelnemers en de artikelen uit Mooie Tijden het volledige verhaal kan vertellen. Het begon allemaal met de aankondiging van de schrijfwedstrijd ‘Wie schrijft, die blijft’ in de krant. Nee, dat is niet waar, en ik heb me voorgenomen de waarheid te schrijven. Bij mij begon het al vóór de aankondiging van de wedstrijd, toen ik een afwijzing kreeg van mijn uitgever. Voordat ik mijn afgekeurde manuscript in een dikke envelop mee terug naar huis kreeg, vertelde ze me over de plannen. ‘Misschien is het iets voor jou. Dat mensen je naam weer eens tegenkomen.’ Zo hoorde ik over de wedstrijd. Wie het oorspronkelijke idee opperde, was op dat moment eigenlijk al vergeten. Was het de ambitieuze schrijver die de droom koesterde een onvergetelijke thriller te schrijven? Of de vader die zijn zoon wilde helpen die droom te realiseren, en die tevens hoopte zo een verloren erfgoed te vinden? Of de vrouw die haar naam voor altijd en eeuwig internationale roem wilde geven? Ach, willen we allemaal niet op de een of andere manier onsterfelijk zijn? Wat ook het zaadje was en wie het ook plantte, het bracht veel teweeg. Het ontkiemde en het resultaat was de wedstrijd, een mogelijkheid voor debutanten en gevorderde auteurs om een exclusief uitgeefcontract te winnen, compleet met een promotiepakket dat gegarandeerd een bestseller zou opleveren. De uitgeverij moest extra mankracht aantrekken om samen met de initiatiefnemer het kaf van het koren te scheiden bij de vele inzendingen. Bij die inzendingen zaten een aantal bijzondere invalshoeken. Deze auteurs hadden – net als ik – hun best gedaan zich in te lezen in de geschiedenis van het kasteel en van zijn bewoners. Ze hadden er uren werk in gestopt om binnen te mogen komen op een kasteel dat de jaren daarvoor ontoegankelijk was geweest en dat in de maanden daarna een verbouwing zou ondergaan. De uitgever en de organisatoren selecteerden de genomineerden en planden een klapper van een wedstrijd. Ze kregen hem ook, al was het resultaat anders dan verwacht.
Fragment uit Wie schrijft, die blijft
Wie schrijft, die blijft is verkrijgbaar als e-book only.
| 
