| Hij is eigenlijk de bedelaar van het proftennis: de ‘lucky loser’. Soms wel drie, vier dagen lang moet hij na zijn verlies in de kwalificatie in zijn hotelkamer, de tennisgoden aldoor aanroepend, blijven hopen op een afzegging van een collega in het hoofdtoernooi. Om als die er niet komt pas af te reizen naar het volgende toernooi, nog steeds met lege handen. En toch is het een zinvolle taak, die van lucky loser, omdat het publiek zo immers ALTIJD een wedstrijd voor zijn geld krijgt. |
