| Maandag eiste de Turkse president Erdoğan dat de EU "de weg zou vrijmaken voor toetreding van Turkije”, in ruil voor groen licht voor de toetreding tot de NAVO van Zweden. Turkije wacht al op EU-toetreding sinds 2005. Een krankzinnige eis, die later op de dag - na een gesprek met Charles Michel - alsnog door Erdoğan werd ingetrokken. Wat Michel hem beloofde, is nog niet duidelijk, schreven we dinsdag. "Michels belofte om Turkije's EU-lidmaatschapsaanvraag nieuw leven in te blazen is verbijsterend, aangezien de Europese Commissie slechts enkele uren daarvoor zo'n verzoek afwees", schreef Euractiv. Was dit een misstap van Michel? Niet helemaal. De status van Turkije's EU-toetredingsproces moet toch geëvalueerd worden. Maar door Turkije's EU-toetredingsproces te koppelen aan de toelating van Zweden als nieuw lid van de NAVO, heeft Erdoğan voor nog een verrassende wending in de EU-politiek gezorgd. De Duitsers weigerden die twee al met elkaar te verbinden, en anderen, ook de Europese Commissie, zullen dat evenzeer doen. Zelfs als het ontdooien van bijvoorbeeld de visumliberalisatie uiteindelijk zou kunnen gebeuren, zal dat voorlopig niet snel gebeuren. Dit kan voor Erdoğan een reden zijn om de parlementaire goedkeuring van Zwedens toetreding te vertragen. 👉 Of Zweden nu snel tot de NAVO toetreedt of niet, Erdoğan zorgde ervoor dat de politieke boodschap over hoe onmisbaar Turkije is, niet verloren gaat. Meer hier | 