Wegens succes verlengd! Kwaadaardig Mooi en Dutch Death Design zijn nog te zien tot en met 16 april. 
 

Koester jij een mooie herinnering aan een overleden geliefde, gerelateerd aan een voedselvoorwerp of persoonlijk ding uit de keuken? En wil je dit met ons delen? Stuur Museum Tot Zover je verhaal en doe mee aan de komende tentoonstelling over eten en gedenken.
 

Schrijver en journalist Fokke Obbema is te gast tijdens de koffie- en cakelezing van zondag 19 maart. Hij spreekt over hoe sterfelijkheid onze kijk op het leven beïnvloedt. Daarnaast gaat hij in gesprek met enkele kunstenaars van Kwaadaardig Mooi.


zondagochtend 19 maart van 11-12 uur, inloop vanaf 10.30 uur.
Tarief incl. museumentree €15 of €7,50 met Museumkaart

let op: het aantal plaatsen is beperkt. 

Altijd al in een museum willen exposeren? Dit is je kans! We zijn voor onze nieuwe thematentoonstelling over de rol van eten bij afscheid op zoek naar fotografen die als geen ander weten dat een uitvaart hongerig maakt. Waar de een zich vol stort op de koffietafel, neemt de ander voorzichtig een hapje. Of roert nogmaals in zijn/haar koffiekopje rond. Doe mee en deel je foto van de condoleance.
 

Vanwege de positieve pers- en bezoekersreacties is besloten om de tentoonstelling Kwaadaardig Mooi: Kunstenaars verbeelden Kanker te verlengen tot 16 april 2023. Tot verbazing en teleurstelling van het museum wordt de bijbehorende promotiecampagne echter gehinderd door blokkades van Meta.
 

wat maakt uitvaartliedjes populair?


Muziekpsycholoog Waldie Hanser (42) promoveerde in januari op de troostwerking van muziek bij emotionele situaties. Hij legt de Nederlandse uitvaartmuziek langs de meetlat, door een muzikale en taalkundige analyse van de playlists van de grote uitvaartverzekeraars. Wat maakt uitvaartliedjes populair?
 

Rouwen in de 19e eeuw van Nicolaas Beets


Het hoogtepunt van de Europese rouwcultuur ligt in de 19e eeuw. Rouwgebruiken gaven openlijk uiting aan het persoonlijke gevoel van gemis om de dood van de ander. Doorgaans wordt de periode aangeduid als typisch Victoriaans. Maar funerair historicus Wim Cappers typeert de burgerlijke rouwcultuur in Nederland als ‘Biedermeier verdriet’.