| Lieve lezer,
Het Zwitserse Davos was afgelopen week weer het decor van het jaarlijkse World Economic Forum, waar de machtigste CEO’s en politieke leiders van de wereld elkaar opzochten om te netwerken en hun bedrijfsleven te promoten. Dit jaar was het ook het decor van een schaamteloze flirt van Mark Rutte met de fascistische Braziliaanse president Jair Bolsonaro.
Bolsonaro, die begin dit jaar als president werd ingezworen na een racistische, seksistische en homofobe campagne, zou van zijn land een ‘walhalla voor het bedrijfsleven’ willen maken. Denk daarbij aan gekapte Amazonewouden, denk aan een nog verder verdreven oorspronkelijke bevolking, denk ‘Make Brazil Great Again’. Onze premier liet daarop weten hem daar graag bij te helpen, en te hopen dat er voor Nederland ook een slaatje uit zou kunnen worden geslagen. Rendementsdenken pur sang.
In een poging te begrijpen wat er in Ruttes hoofd omging, dacht ik aan Ray Bradbury’s dystopische Fahrenheit 451, waarin boeken verboden zijn en kritisch nadenken wordt ontmoedigd. Bradbury’s roman leert ons dat als het volk onverschillig wordt, democratie kan afglijden naar dictatuur en oppressie. Is dat waar het misging, afgelopen week? Dacht Rutte werkelijk dat er in Davos niets anders van hem verwacht werd dan het Nederlandse bedrijfsleven te vertegenwoordigen, ook als hij daarvoor moest aanpappen met een schender van mensenrechten?
Onverschillig bleef men in Nederland gelukkig niet. Zo liet Lilianne Ploumen, nota bene oud-minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking, aan BNR weten dat het schandelijk was dat Nederland zo aan de schending van mensenrechten in Brazilië voorbijgaat omwille van de handel. De storm was mild, maar hij was er.
Het spreken en handelen van politiek leiders moet altijd kritisch kunnen worden bevraagd en waar nodig van repliek worden gediend. Boosheid is lang niet altijd het antwoord, maar apathie is dat nooit. Ik ben er dan ook trots op dat Hard//hoofd – al bijna tien jaar! – een platform is waar jonge, oprechte schrijvers en denkers van zich kunnen laten horen. Hun pennenvruchten en hun meningen doen ertoe, en zijn, zeker in tijden als deze, onmisbaar.
Alle liefs,
Mathijs Hoogenboom
Adjunct-hoofdredacteur Actueel
| 