Lieve lezer,
Terwijl de burgemeester van Amsterdam overleed, het lichaam van Anne Faber werd gevonden en Harvey Weinstein eindelijk van zijn voetstuk viel, lag ik in bed te rillen van de koorts.
Met ziek zijn is iets raars aan de hand. Je kunt het behoorlijk lang onderdrukken, maar zodra je eenmaal zegt dat je het bent, kun je niets anders meer doen dan ellendig in je bed liggen. Alsof het uitspreken van het woord 'ziek' maakt dat die symptomen die ergens in je lichaam om aandacht vechten, veranderen in een feit waar je niet meer omheen kan.
Andersom kan het ook, zo bleek bij het presenteren van het nieuwe regeerakkoord. Juist door ergens woorden aan te geven wordt het bestaan ervan plotseling in twijfel getrokken. A zeg je, en iedereen hoort alleen de afwezigheid van B. Je mompelt iets over vertrouwen in de toekomst en iedereen hoort alleen een heel groot vraagteken.
Vertrouwen in de toekomst is als een onmogelijke yogahouding: je moet er niet teveel bij stilstaan. En soms is het antwoord op al je vragen: Céline Dion.
Liefs,
Sarah van Binsbergen |
|
