Deze zaterdag komt de biografie van Badiul Majumdar uit, onze landendirecteur in Bangladesh en een visionaire leider. In 1993 zette hij zijn wetenschappelijke carrière in Amerika opzij om in zijn thuisland een succesvolle beweging te starten. Vandaag de dag heeft The Hunger Project Bangladesh meer dan 200.000 vrijwilligers en is er geen Bengaal die Badiul niet kent.
Dus toen deze zomer onder grote druk van de bevolking – en na een jarenlang schrikbewind – de premier van Bangladesh aftrad, was het geen verrassing dat Badiul werd gevraagd voor een rol van grote betekenis. Muhammad Yunus (officieel adviseur en het gezicht van de nieuwe regering) vroeg hem als voorzitter van de commissie die de kieswetten gaat herzien. Een kroon op Badiul’s werk.
Badiul is voor mij, en voor vele Bengalen, een held. Maar op weg naar een wereld zonder honger zijn er nog zoveel meer helden en helden-in-de-dop die ik vandaag op World Food Day toejuich. Zoals de meisjes Neeta uit India en Bonani uit Bangladesh, die zich al op jonge leeftijd inzetten voor goed onderwijs, voeding en betere gezondheidszorg. Nu wereldwijd voedselonzekerheid toeneemt, verdienen al deze helden onze aandacht en support meer dan ooit.
Met opiniestukken, video's, kaartenacties en foto-essays brengen wij hun heldenverhalen tot leven, óók om te laten zien dat ontwikkelingssamenwerking werkt. Daarover lees je hieronder meer. Blijf jij deze helden samen met ons steunen?
Annelies Kanis Directeur The Hunger Project Nederland
P.S. Wij smeden een plan voor de lancering van Badiul's boek in Europa, we houden je op de hoogte!
Het is World Food Day.
Ieder mens heeft recht op voldoende voedsel. Toch heeft 1 op de 4 mensen regelmatig niet genoeg te eten – vaak door klimaatverandering, conflicten en genderongelijkheid. The Hunger Project gelooft dat dat anders kan door te investeren in slimme, lokale oplossingen. En daar kunnen we jouw support hard bij gebruiken. Bekijk onze 5 tips.
Meisjes in India staan op.
Door meisjes te trainen in nieuwe kennis en vaardigheden én nauw samen te werken met lokale overheden, versterkt The Hunger Project de positie van meisjes in India. In dit foto-essay vertellen Neeta, Meena en Mansi hoe zij zich nu inzetten voor onderwijs, goede voeding en gezondheidszorg. Als meisjes zich gesteund, veilig en beschermd voelen, ontstaan bijzondere resultaten. Lees hun verhalen.
Een bodemloze put?
Komt ontwikkelingsgeld goed terecht? En wat levert het op? In de videoserie Feit of fabel duiken sociaal geograaf Mirjam Vossen en journalist Pieter Bon in feiten en veelgehoorde fabels over ontwikkelingssamenwerking. Wat deze appeltaart daar mee te maken heeft? Bekijk de 3 video's.
“Ontwikkeling gaat ook over gender.”
Onze programmamanager Miet Chielens onderbouwde in het NRC overtuigend waarom gendergelijkheid geen ideologie is, maar een noodzakelijke voorwaarde voor duurzame ontwikkeling en stabiele samenlevingen. “Om de ambities op gebied van voedselzekerheid waar te maken, is een gelijke behandeling van mannen en vrouwen essentieel.” Lees haar opiniestuk.
Nederland van de kaart.
De voorgestelde bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking dreigen cruciaal werk van mensen wereldwijd en de positie van Nederland weg te gooien. Daarom ontving elk Tweede Kamerlid op Prinsjesdag een persoonlijke ansichtkaart: op deze kaarten vertellen 150 changemakers zoals Bonani hoe zij in samenwerking met Nederland werken aan oplossingen voor de grote uitdagingen van deze tijd. Lees meer over deze actie en teken de petitie.
In memoriam Kees Bronke
Eind augustus overleed Kees Bronke. Bijna 40 jaar lang zette hij zich volop in voor The Hunger Project. In 1986 raakte hij betrokken bij ons werk en dat is hij in allerlei verschillende rollen tot zijn overlijden altijd gebleven: jarenlang als voorzitter, maar ook als fondsenwerver, investeerder en kritische vriend met altijd scherpe vragen.
Velen van jullie zullen Kees ontmoet hebben. Want of het nou een investeerdersreis was, een netwerkbijeenkomst of een actie: Kees was altijd van de partij. Samen met zijn geliefde Geer ging hij graag mee op investeerdersreizen, en als enthousiaste wereldreizigers verlengden ze die dan met een eigen reis met het plaatselijk openbaar vervoer.
Na zijn pensionering hielpen ze het team van The Hunger Project Burkina Faso met het verdiepen van hun aanpak. En als trouw Katakle- en Game Changers lid waren zij bij bijna álle bedrijfsbezoeken (waar hij uit nieuwsgierigheid eens bijna op een lopende band vol pannenkoeken belandde).
Evariste Yaogho uit Burkina Faso zei het mooi: “Kees rust nu uit van al het belangrijke werk dat hij heeft gedaan.” Zijn familie laat weten dat hij ‘met een glimlach naar de eeuwige jachtvelden is gegaan.’ We zullen Kees missen.
n.b. Geer is voorlopig in Amerika; als iemand haar een kaart wil sturen, kan dat via ons kantoor; dan zorgen wij voor de bezorging.
Wil je reageren op deze nieuwsbrief? Beantwoord deze e-mail en laat ons weten wat je van deze update vond of welke vragen je mogelijk nog hebt.
