Lieve lezer,
Het duurde even, maar ik ben eruit. De oplossing op al uw problemen is: opsommingen van willekeurige dingen. Waarom? Dat vertel ik graag aan de hand van een opsomming.
De eerste opsomming die mijn leven een stuk beter maakte, was de zogenaamde ‘Latourlitanie’. Dit zijn opsommingen van Bruno Latour, die hij gebruikt om duidelijk te maken wat hij bedoelt als hij zegt dat niets te reduceren is tot iets anders. Dingen gaan zich dan op gedeeld ontologisch vlak bevinden: mijn herinnering aan mijn eerste schoolreisje is even echt als een actueel watermolecuul, het kapitalisme en het woord construct. Alles is een actor: moleculen, kinderen, regendruppels, treinen, politici, getallen – zo’n rijtje heet een Latourlitanie. Dat niet ‘uiteindelijk alles politiek’ is, of natuurwetten, of signaaltjes in je hersenen, maar dat alle dingen (fysieke objecten, ideeën) samen even waar zijn en niet te reduceren tot iets anders. Die manier van denken helpt mij altijd weer om mijn blik open en nieuwsgierig te blijven.
Toen realiseerde ik me dat ik dit al eens eerder had gevoeld, maar dan eerder poëtisch omschreven: in De Aleph van Jorge Luis Borges. Als de hoofdpersoon van dit kortverhaal uiteindelijk in een donkere kelder deze Aleph vindt, ziet hij een object van maar een paar centimeter in doorsnee, dat tegelijkertijd alles bevat. Hij ziet zonsondergang en zonsopkomst, eindeloze ogen, een spinnenweb in het midden van een pyramide, alle spiegels op aarde, een studeerkamer in Alkmaar, de Aleph zelf, alle mieren van de wereld, en zo nog een hele pagina door. Het gevoel van nietigheid dat dit teweegbrengt werkt op mij zowel therapeutisch, als bewustmakend over hoe klein deze aardkloot nou eigenlijk is.
Laatst zag ik een voorstelling van De Poezieboys, over George Perec (die van Het leven een gebruiksaanwijzing). Deze voorstelling viert het ‘ondergewone’. De inhoud van een tas van iemand uit het publiek wordt secuur bekeken, net als hoe tanden worden gepoetst of hoe je eigenlijk een boterham met pindakaas smeert. Er zit veel poëzie in het alledaagse en het helpt om goed te kijken, het niet onopgemerkt te laten blijven. Het is gemakkelijk om laatdunkend te doen over waarom mensen bepaalde dingen doen, totdat je weet wat voor ontbijt ze precies hebben gehad, dat ze er ook wel eens te laat achter komen dat het wc-papier op is, en op welke manier ze vandaag hun tanden hebben gepoetst.
Dus: leve de opsomming! Plotselinge regenbuien, D-mineur septiem, stiekeme woordgrapjes, een bolletje stracciatella en een bolletje yoghurt-kers, wolken, knorrende varkens, nog even blijven liggen, hoofd, schouders, knie en teen!
Liefs, groetjes én een knuffel,
Werner de Valk
redacteur
|
|
| Tekst: Aisha Mansaray | Beeld: Elianne Koolstra | Leestijd: 4 minuten |
|
| |
Kunst: Bericht vanaf de Biënnale van Venetië |
| Tekst: Jorne Vriens | Beeld: CATPC (Blaise Mandefu), Mvuyu Liberator, 2023. | Leestijd: 5 tot 7 minuten |
|
| |
| Steun Hard//hoofd en verzamel kunst. |
|
Hard//hoofd biedt ruimte aan nieuwe stemmen. Op Hard//hoofd vinden zij een plek voor experiment, vertrouwen en kwetsbaarheid. Een plek om elkaar te steunen en zich open te stellen binnen de veilige ruimte van ons medium. In deze tijd is zo'n vrije ruimte harder nodig dan ooit.
Om deze ruimte te behouden is ook jouw steun essentieel. We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Zet je wanhoop om in daadkracht en sluit je aan! |
|
|
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan Hoek, Nastia Cistakova, Raquel van Haver en Fenna Schilling.
Doe ook mee en steun nieuwe stemmen. Zeker in deze tijd. |
|
| Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier |
|
|
|
