'Het barricaderen van Wuhan, een stad groter dan New York City, zal de verdere verspreiding van het virus niet voorkomen. Pogingen van andere landen om reizen van en naar China te verbieden of handelsroutes af te sluiten - wat door de WHO wordt afgeraden - zullen waarschijnlijk een grote globale economische tol eisen, maar zullen het virus evenmin stoppen. Het coronavirus maakt mensen bang omdat het nieuw is en er nog niet veel over bekend is. Maar wat we tot nu toe kunnen vertellen, is dat dit geen ebola is. De meeste mensen die het virus krijgen, herstellen prima. Het sterftecijfer lijkt aanzienlijk lager te liggen dan bij SARS […] De meeste dodelijke slachtoffers zijn ouderen en mensen met reeds bestaande aandoeningen. De situatie in Wuhan, waar de overgrote meerderheid van de gevallen zich voordoet, wordt nog verergerd door de paniek en extreme maatregelen die worden genomen. Door paniek bevangen burgers haasten zich naar het ziekenhuis bij het eerste teken van een niesje. Ziekenhuizen worden overrompeld door duizenden mensen die het virus waarschijnlijk niet hebben, maar veel meer kans hebben om het te krijgen na uren te staan wachten in drukke wachtkamers met mensen die het wel hebben. […] De brede quarantaine van de algemene bevolking (behalve degenen die ziek zijn) moet worden opgeheven. Want het coronavirus betekent niet het einde van de wereld. Doen alsof het dat wel is zal veel meer kwaad dan goed doen.' Katherine A. Mason, auteur van 'Infectious Change: Reinventing Chinese Public Health After an Epidemic', in de Los Angeles Times |