Lieve lezer,
In april las ik twee boeken, waarvan één een dun kinderboek. In mei las ik vijf-en-een-half boek, waarvan vier-en-een-half de eerste vier en een half delen van de Bridgerton serie waren. Ik begon met het eerste Bridgerton boek op 20 mei en op 28 mei legde ik het vijfde deel gefrustreerd (digitaal) weg. De boeken zijn saai, fantasieloos, redelijk vrouwonvriendelijk en de seksscenes zeker niet zo interessant als die in de Netflix serie. Maar daar gaat deze nieuwsbrief niet over.
In plaats van deze boeken had ik namelijk ook andere makkelijk te lezen boeken kunnen lezen, of had ik, zoals meestal het geval wanneer ik me zo voel, uren per dag kunnen scrollen op verschillende social media platforms en andere websites. Ik had een serie kunnen bingen. Ik had kilometers kunnen wandelen met een podcast die net iets te hard staat. Of me gewoon kunnen verstoppen onder mijn dekens.
Sinds zeven oktober is er geen dag voorbij gegaan dat ik geen nieuws over doden, gewonden, zieken, ontheemden en ultiem verdriet heb meegekregen. Wanneer ik Instagram open is de kans aanzienlijk groot dat ik een afbeelding van een geamputeerd, verbrijzeld of doodgebloed kind te zien krijg, of een filmpje waarin iemand de dood van dat kind rechtvaardigt.
Dit is de eerste keer dat ik een genocide zo duidelijk meekrijg.
Wanneer ik net wakker ben en het nieuws lees, zie ik hoeveel mensen de nacht niet gehaald hebben. Wanneer ik scroll tijdens het tandenpoetsen (slechte gewoonte, ik weet het) zie ik een foto van de hond van een vriend, dan het uitgemergelde lichaam van een kindje en daarna de taart die mijn tante heeft gebakken. Wanneer ik op kantoor iets anders doe dan mijn werk zie ik een familie die alweer, alweer, alweer naar een andere vluchtelingenkamp moet lopen omdat het daar wél veilig zou zijn.
Tijdens die paar dagen in mei probeerde ik me hiervoor te verstoppen, omdat mijn ogen, mijn hersenen en mijn traanbuizen het even niet meer aankonden. Terwijl ik het ongemak van dit privilege aan de kant zette, verdoofde ik mezelf met makkelijke romances en dunne verhaallijnen. Het lukte redelijk.
Ik ben niet gemaakt om een genocide te aanschouwen via mijn telefoon, ik denk dat niemand daarvoor gemaakt is, dat een mens daar echt mee kan omgaan. Je hiervan onttrekken kan dus tot op een zekere hoogte een gezonde reactie zijn. Maar net zoals dat je te veel van alles kan meekrijgen, kun je je ook te ver onttrekken. Nu probeer ik een tussenstadium te vinden iets dat balanceert tussen tranen, een diepgaand wereldbesef en de sporadische behoefte om elk bedrijf dat hiervan profiteert in de hens te steken.
Momenteel lees ik een boek over bergwandelingen, en elke dag een gedicht uit Gaza.
Liefs,
Juul Kruse
Chef Essay en Opinie
Another night, I find myself
counting my body parts to
ensure I’ve come home whole,
while others have not been
so fortunate, missing some
or all of theirs. I gather my
trembling voice, attempting
to pull my body toward a new
tomorrow - one more day I
must survive. How many times
must we survive? How many
times must we try?
Feda Hasanat |
|
Redactioneel: Dit maakten onze 1.660 kunstverzamelaars mogelijk in 2023 |
| Tekst: Lisanne Brouwer en Jochum Veenstra | Beeld: Bram Dirven | Leestijd: 6 tot 9 minuten |
|
| Al meer dan 1. 660 kunstverzamelaars sloten zich aan bij Hard//hoofd. Zo steunen zij onze missie om talentvolle schrijvers, denkers en makers van de toekomst bij te staan door hen een ruimte te bieden om te experimenteren en zich te ontwikkelen. De steun van donateurs gaat voor ons hand in hand met de verantwoordelijkheid om transparant te zijn in hoe en waaraan we de donaties besteden. We leggen daarom graag uit hoe we de donaties van onze kunstverzamelaars in 2023 hebben besteed. |
|
| Tekst: Jacob Koolstra | Leestijd: 5 tot 8 minuten |
|
| |
Column: Dit is Europa – een half-ontspoorde trein |
| Tekst: Marthe van Bronkhorst | Beeld: Jasmijn ter Stege | Leestijd: 5 minuten |
|
| |
De finalisten van illustratiewedstrijd De Stoute Stift zijn bekendgemaakt!
De Stoute Stift is de gloednieuwe illustratiewedstrijd van deBuren, Stripgids, Hard//hoofd en Stichting Nieuwe Helden. De wedstrijd is gekoppeld aan de erotische schrijfwedstrijd Het Rode Oor, waarbij we op zoek gaan naar de beste erotische kortverhalen uit Vlaanderen en Nederland. De afgelopen drie edities werden die telkens geïllustreerd door één beeldmaker. Dit jaar pakken we het anders aan en zijn we op zoek gegaan naar 8 makers die elk een verhaal illustreren, met onze oude Chef Illustratie (Suzanne Tromp) in de jury. De 8 finalisten zijn inmiddels bekendgemaakt. Eén van hen wint uiteindelijk de Stoute Stift. |
|
|
| Steun Hard//hoofd en verzamel kunst. |
|
Hard//hoofd biedt ruimte aan nieuwe stemmen. Op Hard//hoofd vinden zij een plek voor experiment, vertrouwen en kwetsbaarheid. Een plek om elkaar te steunen en zich open te stellen binnen de veilige ruimte van ons medium. In deze tijd is zo'n vrije ruimte harder nodig dan ooit.
Om deze ruimte te behouden is ook jouw steun essentieel. We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Zet je wanhoop om in daadkracht en sluit je aan! |
|
|
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan Hoek, Nastia Cistakova, Raquel van Haver en Fenna Schilling.
Doe ook mee en steun nieuwe stemmen. Zeker in deze tijd. |
|
| Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier |
|
|
|
