Beste Cvandaag-lezer,

"Ik leef niet voor mijzelf", zegt de Oegandese pastor Conard. Dat dit in zijn leven realiteit is, blijkt als hij vertelt dat hij zelf zijn ouders verloor toen hij 10 jaar was. Het maakte dat hij voor zijn broertjes en zusjes moest zorgen. "Dag en nacht huilden we, in de hoop dat iemand ons zou komen helpen, maar tevergeefs."

Met de Cvandaag Crowdfund komen we deze maand in actie om 5 kinderen een toekomst te geven. Door pastors als Conard. Om de kinderen hoop te geven en ze dichtbij God te brengen. Bid en help jij mee?

Stukje bij beetje sleepte Conard zich door zijn tienertijd heen, al is hij ook eerlijk over de diepten in zijn leven. Tot de kerk zijn redding werd. "Toen ik geen geld meer had voor huur, vond ik samen met mijn broertje een slaapplek in de kerk. Een plek waar mijn bitterheid plaatsmaakte voor nieuwe hoop.” Inmiddels is hij getrouwd en biedt hij onderdak aan vijftien kinderen. "We hebben een huis en genoeg liefde. Ik leef niet voor mezelf, alles in ons huis is van iedereen.”

“We live a sacrificial life, we leven een zelfopofferend leven. Het voedsel wat we nu in huis hebben is voor vandaag en morgen. Daarna weten we niet zeker of we genoeg hebben, ook niet voor onze jonge kinderen. Sommige mensen plannen, dagen, maanden, zelfs jaren vooruit. Maar wij hebben geleerd om als een waanzinnige op de Heer te vertrouwen. Madly, carelessly.” Conard lacht luid. “Vertrouw op de Heer, dat is alles wat ik kan zeggen.”

Gebed voor mensen die hun leven aan de kant zetten om anderen te helpen is essentieel. Om meer kinderen in een sponsorprogramma van Compassion op te nemen is echter ook financiële hulp nodig.

Daarom steunen we met de Cvandaag Crowdfund 5 kinderen om naar school te kunnen en hen een toekomst te geven. Mogen we op je rekenen?

Conard werkt hard om zijn gezin te kunnen onderhouden. Hij heeft een baan in de kerk en spreekt regelmatig. Daarnaast heeft hij zestig varkens die een klein inkomen opleveren. “Het leven is niet altijd gemakkelijk en regelmatig zijn er zorgen om financiën. We moeten schoolgeld betalen en sommige kinderen hebben medicijnen nodig. Soms weet ik niet hoe we moeten rondkomen, maar God is ons altijd trouw gebleven. We delen alles wat we hebben. Ik kan in mijn eentje een pak yoghurt opeten en dat vult mijn maag voor even. Maar als iedereen een klein beetje neemt, genieten we er allemaal van, ook al is het weinig.”