| Lievelezer, Sta je weleensstil? Roerloos,doelloos. Tot je enkels in de branding, kijkend naar hoe de golven over je voeten slaan en zich weerterugtrekken. Hoe er schuimkoppen op het water drijven, die schuimbaardjes op je tenen achterlaten. Langzaam zak je weg in hetzand, je bovenlichaam wiegt een beetje in de wind, alsof je helmgras bent en letterlijk wortel schiet. Je wordt langzaam onderdeel van het strand. Je teenschuimbaardjes vermengen zich met zand, tot mooie teenzandschuimbaardjes. Het verbaastme dat despellingcontrole op mijncomputer me weg laat komen met het woord ‘teenzandschuimbaardjes’. En het irriteert me dat mijn gedachten soms een heel ingewikkelde dans lijken te doen met verschillende ideeën die allemaal iets anders willen, en die stuk voor stuk even belangrijk worden gevonden in mijn prefrontale cortex. Hethelptme om stil te staan, midden in de kamer.Zitten mag ook. Kijken hoe de was droogt. Washangt maar,tot het droog is, zondertegelijkertijd gedragen of opgevouwen te hoeven worden. Zo voel ik me soms als ik in de zon lig op het strand na het zwemmen. Mijn enige doel is op dat moment drogen. Net als de was doe ik dan één ding tegelijk en heb ik even geenproblemen met prioriteiten stellen of gedachten ordenen. In datstilstaan en kijken naar de was, verplaats ik direct naar de zee, naar de golven, naar het strand.Daar vind ik even rust. Ikprobeer mijn gedachtedans weleens uit te leggen aan mensen die zich afvragen waarom ik het ene moment in mijn hoofd op een hak zit,en dan ineens op de tak. ‘Probeer eens mindfulness!’ roepen mijn moeder, vrienden en geliefdes die het goed bedoelen. Iedereen bedoelt het goed. Maar de term mindfulness klinkt inmiddels zo leeg en associeer ik met mensen die heel veel geld willen verdienen. Ik kijkliever gewoon hoe de was droogt. Veelgroetjes, Marit Schilling
Redacteur | 