͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌     ͏ ‌    ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­ ­

Maandag 30 juni View email in browser

Kishio Suga - Where Both Sides Meet, installatiefoto Museum Cobra, 2025. Foto: LNDWstudio

Nu te zien: Kishio Suga - Where Both Sides Meet


Museum Cobra presenteert met trots deze zomer de eerste solotentoonstelling in Nederland van de baanbrekende Japanse beeldhouwer en installatiekunstenaar Kishio Suga.


“In Museum Cobra willen we jullie laten kennismaken met grensverleggende kunst van over de hele wereld. Suga is een sleutelpersoon binnen de Japanse Mono-ha beweging, waarin natuurlijke en industriële materialen een nieuwe betekenis krijgen en de grens tussen mens, natuur en kunst vervaagt.” - Suzanna Wallinga, directeur Museum Cobra


In de late jaren zestig verzetten Suga en zijn tijdgenoten zich tegen de drang om de natuur te beheersen of vorm te geven. In plaats daarvan lieten ze materialen spreken in hun eigen taal – onbewerkt, tijdelijk, kwetsbaar – en vroegen ze zich af: wat betekent het om iets gewoon te laten zijn?

Kishio Suga - Where Both Sides Meet, installatiefoto Museum Cobra, 2025. Foto: LNDWstudio

Sculpturen van alledaagse materialen

Stenen, stukken hout, draad en gevonden takken: ze lijken soms bijna gedachteloos gerangschikt, maar dat is zeker niet het geval. De minimalistische sculpturen en installaties van Suga zijn ingetogen en gemaakt van alledaagse materialen. Suga benadrukt de fysieke kwaliteiten van deze materialen, maar ook de onderlinge relatie en de connectie met de omgeving. Dit gebruik van onaangepaste, natuurlijke materialen in combinatie met de filosofische nadruk op ruimte en vergankelijkheid zette de Mono-ha

beweging midden jaren 1960 internationaal op de kaart. De kunstenaars braken met de traditionele en figuratieve kunst.


Kunst, ecologie en filosofie

De werken van Suga zijn nog altijd actueel, want de vraag hoe de mens en de aarde zich tot elkaar verhouden staat centraal. In een tijd waarin de aandacht voor duurzaamheid toeneemt, kiezen steeds meer mensen voor het gebruik van natuurlijke materialen, hergebruik en het repareren van producten. “Met deze tentoonstelling wil Museum Cobra niet alleen Suga’s radicale werk bij het Nederlandse publiek introduceren, maar ook bijdragen aan een dialoog over kunst, ecologie en filosofie”, vertelt Suzanne Wallinga, curator van de tentoonstelling. Wallinga werkte nauw samen met Ashley Rawlings, die

is gespecialiseerd in naoorlogse Japanse en Koreaanse kunst. De kunstenaar zelf is eveneens betrokken bij de samenstelling en inrichting van zowel de tentoonstelling in Amstelveen als de solo-tentoonstelling die tegelijkertijd opent bij Dia: Beacon in de Verenigde Staten.


Iconische werken

Deze tentoonstelling sluit perfect aan bij de ambitie van Museum Cobra om de blijvende relevantie van ervaringskunst onder de aandacht te brengen. De gehele bovenverdieping wordt gevuld met Suga’s grootschalige installaties, of ‘situaties’, zoals hij ze zelf omschrijft. Als bezoeker stap je als het ware zijn verstilde wereld binnen. Iconische sleutelwerken, waaronder Standing (1969) en Units of Dependency (1974), worden gepresenteerd, aangevuld met wandwerken, foto’s, notitieboeken en documentair materiaal. Persoonlijke notitieboekjes verklaren Suga’s ziens- en werkwijze, waarbij ook de

vrolijke en kleurrijke kant van zijn werken aan bod komt. In videobeelden van zijn live performances is bovendien zijn humor goed terug te zien. Dit maakt de tentoonstelling ook toegankelijk voor bezoekers die nog niet zo bekend zijn met minimal art.

Kishio Suga - Where Both Sides Meet, installatiefoto Museum Cobra, 2025. Foto: LNDWstudio

Over Kishio Suga

Kishio Suga studeerde aan de Tama Art University in Tokio en begon daarna met ‘veldwerk’: vergankelijke arrangementen van natuurlijke en door de mens gemaakte materialen op buitenlocaties rond Tokio. Deze vertaalde hij ook naar binnenruimtes. Al snel kreeg hij erkenning voor baanbrekende werken als Parallel Strata (1969) en Soft Concrete (1970). Suga maakt – als beknopte onderzoeken – ook assemblages aan de wand en werken op papier. Ook gaf hij vele performances en schreef drie romans, een filmscenario en meer dan 150 essays. Zijn werk was onder andere te zien in Centre Georges Pompidou in Parijs, het Guggenheim Museum in New York en het San Francisco Museum of Modern Art. Hij heeft talrijke solotentoonstellingen gehad in internationale musea, waaronder het He Art Museum (Foshan, China, 2024), Dia: Chelsea (New York, 2016-17), Pirelli HangarBicocca, (Milaan, 2016). Een hercreatie van zijn iconische installatie Law of Situation (1971) is in 2017 gepresenteerd op de 57e Biënnale van Venetië.