| Lieve lezer, De afgelopen maanden voelde ik me regelmatig verdrietig omdat een dierbaar persoon ervoor koos om mij uit zijn leven te zetten. Door deze pijnlijke afwijzing begon ik aan mijn intelligentie en creatief vermogen te twijfelen. We zeiden altijd dat de sterren tegen de zee botsen en de zee tegen de sterren botst – dat is liefde, een botsing. Is het de moeite waard om liefdevolle mensen, die altijd het beste in je zien, uit je leven te zetten? Waardevolle gesprekken in te wisselen voor zinloze gesprekken; lachende ogen voor treurende ogen; en magische nachtwandelingen voor eenzame festijnen? Hoewel ik niet meer terecht kon bij deze persoon, herontdekte ik mijn hechte vriendschappen en leerde ik nieuwe mensen kennen die mij dankzij hun oprechtheid meteen inspireerden. Vrienden werden familie en onbekenden vrienden. Er zijn altijd mensen die jouw intelligentie en creatief vermogen omarmen zonder dat je jezelf moet bewijzen, en jij die van hen. Liefde tussen mensen is een botsing in de meest positieve zin van het woord. Het is een botsing van verschillende gedachten en ideeën die zich vermengen tot een uniek geheel, waarbij je elkaar voortdurend motiveert en stimuleert om te groeien. Als we ons meer focussen op groei en niet op de vraag waarom sommige mensen ervoor kiezen om dierbare mensen uit hun leven te zetten, dan wordt het leven een stuk draaglijker. Afwijzing wordt een springplank voor een uitbreiding van onze bestaande capaciteiten. Kort gezegd, een pijnlijke afwijzing leidt tot ontelbaar veel omhelzingen. Liefs, Stefanie
Redacteur | 
