Beste lezer,
We hebben huiswerk. Heel anders kan ik mijn gevoel na de verkiezingen van vorige week niet uitdrukken. Kiezers in Nederland geven een onmiskenbaar signaal dat het anders moet. Dat zien we terug in de verkiezingsuitslag, dat is wat me opvalt in de vele gesprekken in de campagne.
Het gevoel dat beleid vaak belangrijker is dan een oplossing vinden.
Het gevoel dat de overheid te vaak begint met wantrouwen en voorbijgaat aan
eigen fouten.
Het gevoel dat onderling gedoe te vaak de agenda van de Tweede Kamer
vult.
Het gevoel dat de tekentafel belangrijker is geworden dan de
keukentafel.
Het is een gevoel dat ik herken en waar ik me niet bij neer wil leggen. Waar ik opnieuw een missie zie voor onze partij, voor de ChristenUnie.
Zelf werd ik politiek actief omdat onrecht me diep raakte. Toen ik ‘s morgens op pad ging om college te volgen in Utrecht en vrolijk de portiek uit stapte van mijn studentenkamer. En daar een dakloze man zat wakker te worden in de ochtendschemering. Weg vrolijkheid, wat een contrast. Toen ik fietste langs het Zandpad in Utrecht, destijds de plek van raamprostitutie in de stad, en Oost-Europese jonge vrouwen van mijn leeftijd in onvrijheid zag. Toen kleinere ondernemers bij de grote contracten met projectontwikkelaars moesten wijken, en alleen de grootwinkelbedrijven over bleven. Ik werd politiek actief voor de ChristenUnie omdat deze wereld anders bedoeld is. Omdat we geschapen zijn voor elkaar, om de ander recht te doen. En wat is het een voorrecht om dan in een politieke beweging actief te worden die mensen recht wil doen. Om te werken aan een dienstbare overheid met oog voor mensen. Een samenleving die omziet, die niet leeft voor de winst, maar die mensen écht ziet staan.
Die drive is niet veranderd, de tijden wel en dat vraagt veel van ons allemaal. Want de gesprekken die ik tot nu toe heb gehad, drukken me met de neus op de feiten. Veel gesprekken over politiek, maar niet dat we een dienstbare overheid hebben. Dat mensen zich niet gezien voelen. Integendeel zelfs. Ik hoor van goede voorbeelden, maar te vaak van de plekken waar de overheid -en meestal met de beste intenties- ver af staat van mensen. Waar ze doorverwijst en nog eens doorverwijst. Over hardvochtige regels, zonder ruimte om af te wijken. Over mensen die tussen de stelsels in landen en waar geen oplossing gezocht of gevonden wordt. Over een wereld waar een systeem belangrijker lijkt dan mensen.
Daarmee heeft de hele politiek huiswerk en daarmee hebben we als partij
huiswerk.
Want alleen als de overheid haar macht dienstbaar maakt om recht te doen,
alleen dan kunnen we samen leven in vrede. En daarom zal de ChristenUnie
altijd moeten staan voor een politiek die begint bij luisteren, voor een
overheid die durft te dienen en daadwerkelijk recht brengt. Zo willen we
een politieke beweging zijn vanuit de hoop.
Niet beleid op afstand bedenken en over mensen heen storten, maar plannen maken mét mensen. Om de tafel mét iedereen. Dat deden we via de keukentafelgesprekken en ik wil daarmee doorgaan. Piet Adema doet dat nu als minister via de gesprekken rond een landbouwakkoord. Dat is niet eenvoudig en daar liggen de grote vragen in alle scherpte op tafel. Maar ik geloof dat de enige manier is om elkaar te spreken, het is onze opdracht om de ingewikkelde punten op tafel te leggen en te zoeken naar de weg vooruit.
ChristenUnie-vertegenwoordigers in provincies en waterschappen gaan zich nu inzetten voor dié weg vooruit. Voor een dienstbare overheid die luistert. Een overheid die recht doet en een land waar mensen voor systemen gaan. Ik wens hen in hun werk veel wijsheid en bovenal zegen.
De afgelopen weken hebben vele gedreven ChristenUnie-leden zich het vuur uit de sloffen gelopen voor een blauwe campagne. Het was geweldig om met jullie op te trekken. Jullie enthousiasme was inspirerend. Ook op deze plek dank voor jullie inzet!
Ja, we hebben huiswerk. Ja het doet pijn dat er stemmenverlies was op tal van plekken, ook daar waar traditioneel veel mensen altijd voor christelijke politiek gekozen hebben. En juist dan… op al de plekken waar ik de afgelopen campagneweek kwam, wisten de ChristenUnie-mensen dat het geen eenvoudige tijden gingen worden. En toch proefde ik overal het verlangen om hoop te brengen, recht te doen en vrede te zoeken. Zo gaan we aan de slag en ons huiswerk maken. In het gebed dat we zo tot zegen mogen zijn in een verdeeld land. Al ons werk heeft pas zin als de Here het wil zegenen. Dank voor al uw gebeden, juist om Zegen, om zo te mogen dienen. Daar begint het!
Bidt u met mij mee om wijsheid en inzicht? Voor ons land, voor bestuurders, voor ons als partij? Voor de nieuw gekozen Statenleden en Waterschappers en de onderhandelingen op veel plaatsen?
Bidden én werken. Zo gaan we de komende periode in. De uitdagingen zijn groot, maar die gaan we aan in vertrouwen op Hem. Met hoopvolle politiek, opnieuw aan tafel om recht te doen en vrede te zoeken.
Dank voor uw steun en een hartelijke groet in verbondenheid,
Mirjam Bikker
Voorzitter Tweede Kamerfractie ChristenUnie
