5. 100 jaar niks dan miserie: waarom de Oekraïners de Russen niet moeten President Vladimir Poetin blijft Sovjet-fundamenten claimen voor wat hij ziet als “historisch Rusland” – een entiteit die Oekraïne omvat. Oekraïne en Rusland delen veel op het gebied van geschiedenis en cultuur – gedurende lange perioden in het verleden maakten de buurlanden deel uit van grotere rijken die beide gebieden omvatten. Maar vooral tijdens de Sovjetperiode van 1922 tot 1991 – waarin Oekraïne opging in het communistische blok – hebben de Russen de Oekraïners flink wat redenen gegeven om wrok tegen hen te koesteren. Gedurende de 19e en vroege 20e eeuw stond Oekraïne bekend als de graanschuur van Europa en later van de Sovjet-Unie. De rijke grond en de uitgestrekte velden maakten van het land een ideale plek om het graan te verbouwen dat het hele continent hielp voeden. Nadat Oekraïne in 1922 was opgenomen in de Sovjet-Unie, werd de landbouw onderworpen aan een collectivisatiebeleid, waarbij particuliere grond door de Sovjets werd overgenomen om gemeenschappelijk te worden bewerkt. Alles wat op die gronden werd geproduceerd, zou over de Sovjet-Unie worden verdeeld. In 1932 en 1933 leidde die agressieve collectivisatie in combinatie met slechte oogsten in de Sovjet-Unie tot een hongersnood. In de hele Sovjet-Unie stierven miljoenen mensen van de honger, maar vooral Oekraïne was de dupe van deze verschrikking. Onderzoek schat dat zo’n 3 miljoen tot 4 miljoen Oekraïners stierven aan de hongersnood, ongeveer 13 percent van de bevolking, hoewel het werkelijke aantal onmogelijk vast te stellen is vanwege de Sovjet-inspanningen om de hongersnood en de tol ervan te verbergen. Veel meer analyse hier | 