Midday Brief: Spanje: "Covid-19 is nu gewone griep" | De gok van Bouchez | Met of zonder masker?

1. Need to Know

2. On the Agenda

3. Wetstraat Insider

4. Noted

5. Grafiek du Jour: Wie gelooft die mensen nog?

Sinds 2013 zijn alle inflatieprognoses van de ECB uitgelopen op een sisser.

"De inflatievoorspelling van de ECB is zo ontstellend zwak dat ze niet enkel door de spreekwoordelijke dartspijltjes gooiende aap zou zijn verslagen, maar waarschijnlijk zelfs door astrologen.

Dit om de eenvoudige reden dat het model vooringenomen is in de richting van een terugkeer van de inflatie naar de status quo (2%). Elke methode zonder een dergelijke vooringenomenheid zal het beter doen.

[…] Wij verwachten dat centrale banken en regeringen in de toekomst meer data-analisten en statistici in dienst zullen nemen en minder economen die papieren schrijven." (EuroIntelligence)

Op onderstaande grafiek in het grijs de inflatieprognoses van de ECB; in het blauw de reële inflatie.

6. Het vastgoedimperium van God

Eeuwenlang hebben godsdiensten aardse rijkdommen vergaard in de vorm van onroerend goed. Het Vaticaan bezit duizenden gebouwen, sommige in de chiquere delen van Londen en Parijs.

Scientology bezit glamoureuze adressen in Hollywood die naar verluidt 400 miljoen dollar waard zijn, een kasteel in middeleeuwse stijl in Zuid-Afrika en een 18e-eeuws landhuis in Sussex (Engeland).

De Wat Phra Dhammakaya, een tempel die eigendom is van Thailand's rijkste boeddhistische sekte, heeft meditatiezalen over de hele wereld.

Het is een mysterie hoeveel de Mormoonse kerk bezit; naar verluidt heeft zij Amerikaanse investeringen ter waarde van 100 miljard dollar, waaronder veeboerderijen, een themapark op Hawaii en een winkelcentrum in de buurt van haar Salt Lake Tempel in Utah.

Kleinere religieuze instellingen zijn voor hun aardse rijkdom ook afhankelijk van onroerend goed. Tempels, synagogen en moskeeën kijken allemaal met argusogen toe hoe de prijzen van onroerend goed stijgen.

Dit is des te belangrijker nu het formele kerkbezoek daalt en daarmee ook de donaties. De afgelopen tien jaar zijn er in Groot-Brittannië meer dan 200 kerkgebouwen per jaar gesloten. In de komende jaren zullen er wellicht nog honderden meer worden verkocht of gesloopt.

Zelfs in Amerika lopen tienduizenden gebouwen het risico hun deuren voorgoed te sluiten. Bijna een derde van de Amerikaanse synagogen is in de afgelopen twee decennia gesloten.

Meer hier

Het volledige overzicht van de markten kan je hier vinden

7. De opkomst, val en wederopstanding van rosé

De jongste 20 jaar bleef de wereldwijde consumptie van wijn relatief stabiel. Er is één grote uitzondering: die van roséwijn steeg van 1,8 miljard liter per jaar naar 2,6 miljard liter, een toename van bijna 40%, die alleen maar versneld is de jongste jaren. Er was een tijd dat roséwijn als tweederangs en “niet serieus te nemen” werd beschouwd, en niet eens zo lang geleden. Hoe is het wereldwijde succes en de hervonden passie voor rosé dan te verklaren?

Veel van de eerste wijnen waren rosés, gemaakt door veldmelanges van gecombineerde witte en rode druiven te verwateren. In het oude Griekenland werd het als beschaafd beschouwd om wijn te verdunnen. Er was een wijdverbreid geloof dat alleen barbaren – dronkaards die verkrachtten en vermoordden – pure wijn dronken. De Spartaanse koning Cleomenes I, die tot waanzin werd gedreven en uiteindelijk zelfmoord pleegde in een gevangeniscel, beweerde zelfs dat het drinken van onverdunde wijn tot zijn ondergang leidde.

Tijdens de oogst verpletterden arbeiders rode en witte druiven samen met hun voeten, terwijl ze zich aan hangende touwen vasthielden om hun evenwicht te bewaren. Het sap zou dan in pithoi, grote keramische containers, worden geplaatst voor fermentatie. Dit roze sap was een beetje droog en tanninerijk door contact met de druivenschillen, zaden en stengels, een heel verschillend van de rosés van tegenwoordig. Uiteindelijk deden de Grieken en Romeinen onderzoek naar het scheiden van druiven op kleur, en werden rode en (meestal) witte wijnen geboren. Deze vroege voorbeelden van rode wijn waren echter vaak tanninerijk en moeilijk te drinken. De algemene voorkeur ging uit naar de minder harde, lichter gekleurde wijnen. Rosé bleef zo eeuwenlang de favoriete drank.

Lees verder

Deze passage komt uit de Wijn Insider, de uitstekende nieuwsbrief van Mick van Loon en Sieghild Lacoere. Schrijf hier in