Netkwesties mail 223 – zondag 25 september 2022
De laatste nieuwbrief dateert van begin juli 2022 en ondertussen vernam u niet veel van Netkwesties, temeer daar Twitter onaardig voor me is. Een of anderhalve melding is genoeg voor ‘cancel’ en zie de grootmacht als individu maar eens aan de lijn te krijgen.
Hoe groot die macht is blijkt uit maandenlang onderzoek naar flagrant misbruik van Google met bepaalde apps. Een cordon van Google, telefoon- en appmakers is bereid om voor behoud van het ‘ecosysteem’ (= geld verdienen) feitenweergave in de wielen te rijden. Ondertussen was ik op de radio enthousiast over Google, dat wil zeggen de conceptie, baby en peutertijd van de zoekdienst. Met een herinnering aan een vraaggesprekje met oprichter Sergey Brin; goeie ouwe tijd, of voorbode van vandaag heersende polarisatie en diep wantrouwen?
Brin is geboren in Rusland, waar minder bedeelde jongens nu kanonnenvoer worden. Vluchtelingen hier, een familie uit de stad Zaporizja (nog net niet bezet) huiveren voor achtergebleven vaders, broers en bejaarde grootouders die achterbleven. Het wordt een zware winter, en gek genoeg betalen 'wij' de oorlog aan beide kanten.
Over dataverzameling online heb ik me nooit zo druk gemaakt, zolang China en Rusland ons met rust laten, we na gedane arbeid de zomer op een rustig Hollands strand mogen doorbrengen, en openbaar zingen voor Sp-ar-ta. Dus vind ik inzet van camera’s en gezichtsherkenning wel bedreigend, en schreef erover voor NRC, binnenkort voor Trouw waar ook een verhaal verscheen over camera’s langs amateursportvelden. Video’s zijn ontzettend leuk, zoals TikTok zo leuk is, maar waar houdt dit ‘leuk’ op?
Dilemma’s te over, zoals de vraag wat te doen met de harde tegenstroom van Forum, Ongehoord Nederland en militante boeren. Meehuilen in harde veroordeling helpt je enkel aan een prettig gevoel aan de goede kant te staan met ons grote gelijk, maar maakt het probleem erger. De rechter dus? Maar ook die wordt gewantrouwd. Even indrukwekkende als mismoedige BBC-serie Conspiracy Road Trip toont aan hoe moeilijk overtuiging is van mensen die de verkeerde afslag nemen.
Boeiende breukvlakken, dat wel, is er wel wat aan te doen of is een lange termijn golf (Kondratieff, Fourth Turning) met eigen historische dynamiek? Vele kiezers stemmen vandaag op de neo-Mussolini in m’n favoriete Italië. Het ligt allemaal aan de sociale media, is een ahistorische verklaring. Goebbels en Mussolini verkregen grote aanhang zonder Facebook, Twitter en Insta. Dragen niet wij elitairen, ‘the haves’, mede schuld?
Liedje voor vandaag, mijn milde vader zaliger indachtig: Where have I been wrong.
Fijn zondagje,
Peter
