Natuurberichten

Op Texel heeft deze zomer een paartje struikrietzangers minstens drie jongen grootgebracht. Het is voor het eerst dat dit in Nederland is vastgesteld. Het broedgeval vond plaats in de Eierlandse Duinen aan de noordkant van het eiland en past in het beeld van een westwaartse uitbreiding van het broedgebied van deze Noordoost-Europese en Aziatische karekiet-achtige.

De naam lijkt een scheldwoord: stinkende gouwe is het stoepplantje van de week. De plant werd in oude tijden in de geneeskunde gebruikt en begon vanuit de kruidentuinen van weleer aan z’n opmars door steden en dorpen. U komt nu veel haast uitgebloeide exemplaren tegen, maar ook genoeg frisse: de bloei gaat door tot pakweg november. Dit is het moment om de mierenbroodjes te bekijken.

Tamme kastanjes komen eraan, kuifeend is klaar voor de winter.

Twintig jaar geleden zag ik voor het eerst een berberaap. Een jongvolwassen mannetje, Rizzly genaamd. Daarvoor had ik nog nooit van de soort gehoord. Ik wist überhaupt niet dat er, naast Homo sapiens, primaten leven in Noord-Afrika. Helaas zat Rizzly niet in het cederbos van Marokko maar in het opvangcentrum van Stichting AAP in de Hollandsche polder van Almere. Daar werkte ik destijds.