Beste John Do,
Het aantal mensen dat alleen woont is sterk toegenomen. Die groei zal ook de komende decennia doorzetten. Is meer alleen wonen een teken van toenemende sociale isolatie? En leidt dat op termijn ook tot meer eenzaamheid?
Tussen 1947 en 2017 is het aantal mensen dat alleen woont, de zogenaamde alleenstaanden, gegroeid van 285 duizend naar bijna 3 miljoen, ofwel van 5 naar
22 procent van alle meerderjarige Nederlanders. En de komende drie decennia zet die trend zich voort: de bevolkingsprognose van het CBS voorziet dat er in 2047 3,6 miljoen alleenstaanden zullen zijn op een meerderjarige bevolking van bijna 15 miljoen. Bijna 1 op de 4 volwassen inwoners zal dan dus alleenstaand zijn.
Daarnaast is de verwachting dat over dertig jaar (net als nu) ruim 4 procent van alle meerderjarige Nederlanders een alleenstaande ouder met één of meer kinderen zal zijn. In 1947 was het nog 1 procent.
Dat alles betekent niet dat iedereen die alleen woont dat ook de meest wenselijke situatie vindt, maar vind maar eens die leuke partner. Hoe kom je de ware Jacob wel tegen? Toch opvallend dat het tegenkomen van een fijne partner niet gemakkelijker wordt, naarmate er meer mensen alleen zijn. Komen we elkaar helemaal niet meer tegen? Zijn we echt zoveel individualister geworden?
In de 35 jaar dat Mens en Relatie bestaat hebben we al
voor ongeveer 50.000 paren/stelletjes gezorgd. Enerzijds niets meer dan een druppel op een gloeiende plaat, anderzijds een prestatie om trots op te zijn. Met zo'n 40 mensen werken we dagelijks om het geluk een stukje te helpen! Succesvol!
|