Gesprek tussen broer en zus: Wilde een aanhef schrijven Voor deze Nieuwsbrief Iets als Voor iedereen een avontuurlijk 2018 gewenst Maar hou niet zo...
Stef Bos | januari 2018 |  | |
| Gesprek tussen broer en zus | |
Wilde een aanhef schrijven
Voor deze Nieuwsbrief
Iets als
Voor iedereen een avontuurlijk 2018 gewenst
Maar hou niet zo van dat soort gemarkeerde momenten
Goede voornemens bij voorkeur in augustus
En kerst april
Zag gisteren het interview met Annemiek Schrijver voor DE VERWONDERING
Gesprek tussen broer en zus
Zo concludeerden wij samen na opname van dit interview
En dacht daarna
Dat is de aanhef voor de nieuwsbrief
Want ik ben een gezegend zanger zonder fanclub
Maar met luisteraars met wie ik dit soort gesprekken zou kunnen voeren
Want het gaat niet om mij
Het gaat om het liedje
Om het verhaal
De gedachte
Zo begin ik met veel zin
Aan een nieuw jaar
Met een nieuwe toer
En een nieuwe cd
Zie jullie onderweg
Stef
| |
| KERN - de komende weken | | | A.s. donderdag 11 januari is het eerste releaseconcert van het album KERN in Paradiso, Amsterdam voorafgegaan door een tweetal tv's in België (9 januari Van Gils & gasten) en Nederland (10 januari DWDD). De week daarna op 19 januari is het releaseconcert in de Ancienne Belgique in Brussel en de start van een groot aantal theaterconcerten in de Benelux. Hier vast een klein voorproefje middels een filmpje van Geert Verdickt.
De cd is inmiddels volop leverbaar, de vinyl versie (inclusief cd in wallet) komt eind deze maand beschikbaar, maar is nu al te bestellen | | | |
| KERN - de liedjes | |
 | | | De titel KERN schoot door mijn kop in de kleedkamer van de Schouwburg in Utrecht in 2016.
Altijd als ik daar speel zie mezelf daar weer voorbij fietsen begin jaren tachtig toen ik daar woonde.
‘s Morgensvroeg op weg tussen de Damstraat in Lombok naar de Uithof waar ik studeerde aan de Lerarenopleiding.
Reed altijd langs dat gebouw en wist niet dat ik daar ooit zou spelen.
Geen idee over mijn toekomst.
Wilde wel schrijven….dat was altijd een rode draad.
Een kern.
Proberen het ongrijpbare te verwoorden om er een plek aan te geven.
Een kern te pakken die zich niet laat vangen.
Zo landde dat woordje in mijn hoofd als een soort zaadje. Zei het ook direct tegen de band…dit wordt ons volgende project.
Ik zocht een verzameling songs voor KERN die langs alle grote thema’s zou schuren.
Van dood en geboorte, van liefde naar leegte, van het ouder worden en het nu naar een ver verleden en de wereld waarin we leven.
Een prachtige uitspraak van de Zuid-Afrikaanse dichteres Ingrid Jonker:
Ek herhaal myself
Zo bewegen we altijd rond een kern die niet te vatten is.
Ik zie alles wat ik aan songs probeer te schrijven eigenlijk als een lang lied… je herhaalt jezelf in de refreinen… telkens op een andere manier want geen verhaal is ooit uitverteld.
Ik zocht een toon zonder ironie in mijn taal…probeer alles vanop een afstand te beschrijven…want met het ouder worden ontstaat die afstand bij tijd en wijle.
Met de band wilden we per song alle uithoeken onderzoeken. Tijd nemen om veel verschillende versies op te nemen en te kijken welke vorm het best de inhoud een stem kon geven.
Een mooi en af en toe vermoeiend proces want de kern is altijd vliedend en in beweging…het waren lange nachten in onze opnameruimte in Wachtebeke….in goed gezelschap en goed Belgisch bier.
Rivier van tijd
Geschreven op een nacht in Kaapstad
In de stilte van een huis waar iedereen slaapt
Met een gitaar die zacht tokkelt
En een tekst waarin de aanvaarding in de goede zin de hoofdrol speelt
Jezelf zien in een groter geheel
Als een woord in een eindeloze zin
Die niet staat of valt met mijn bestaan
En daar de schoonheid van zien
Geen verweer
Een tekst die al lang door mijn hoofd spookte.
En vele muzikale vormen zag.
Voor het eerst echt geboren in de duo-voorstelling NOORD-ZUID met Geert Verdickt.
Een lied over overgave.
Voor mij de kern van het mysterie dat liefde heet.
Deze versie met de band ontstond spelenderwijs.
We waren van alles aan het uitproberen met die song en tijdens een van die sessies telde ik onverwacht in de maat 6/8 af en de band begon te spelen zonder dat we iets hadden afgesproken dan een akkoordenschema. Mooie van dat moment was dat niemand de tijd had om na te denken…de song speelde eigenlijk zichzelf.
Later als ik dood ben
Kernstuk van Kern.
Voor mij het begin van dit project.
Een verspreking van mijn zoontje nadat ik hem had gevraagd.
Wat wil je later worden als je groot bent?
En hij mij als grap dezelfde vraag wilde stellen.
Maar zei
Papa, wat wil jij later worden als je dood bent?
Ik hou van dat toeval waardoor een lied kan ontstaan.
Was vroeger meer sturend in wat ik schreef.
Maak nu graag gebruik van wat zich aandient op het moment.
Een schijnbaar normale zin waar opeens het licht op valt.
De uitwerking was een ander verhaal.
Een nacht in een hotel in Nelspruyt tijdens een theaterfestival.
Ik kon niet slapen door twee loeiende generatoren buiten naast mijn kamer.
Die zin kwam opeens terug in mijn hoofd en de zinnen schreven bijna zichzelf…in elk geval sneller dan ik kon denken.
Het roer moet om
Een gevoel dat ik dikwijls heb als ik naar de wereld kijk op het moment.
Het gevoel dat ook dicht bij de kern van een huwelijk komt… de mogelijkheid dat je kunt veranderen en elkaar daartoe de ruimte geeft. Het proces van groeien gaat nooit vloeiend, eerder met horten en stoten. Je moet soms vlot getrokken worden, alles in vraag stellen…. zeker jezelf.
Al zijn we ook voor een groot deel gevangen in onszelf…. juist in die beperking ligt onze vrijheid. Ik geloof niet in grote en plotselinge veranderingen, maar wel in de noodzaak van een keerpunt… een andere richting die je inslaat.
Ik wilde een song schrijven die dat hoopvol vertaalt, dat er een mogelijkheid is die juist vanuit de moeilijkheid ontstaat.
En vooral het geloof dat er iets kan veranderen.
Cynisme is geen optie als je zoals ik later vader bent geworden en door de ogen van je kinderen naar de toekomst leert kijken. Mocht ik me al willen terugtrekken in het verleden dan word ik daar door hen weer uitgetrokken.
Ik wou iets schrijven met uitzicht op verandering.
Tussen water en vuur
Een tekst die nog stamt uit de tijd waarin ik de cd KLOOFSTRAAT schreef. In het midden van de maalstroom van een liefde die begint met alle onzekerheid van dien.
Verliefdheid. De schoonheid van verloren lopen, niet weten waarheen, een sprong in het duister en niet anders kunnen dan springen…. bang als een wezel…. handen die trillen… zinderend…. schip zonder stuurman…. overgeleverd aan de wind en de stroming.
Het muzikale idee ontstond in een pauze tijdens opnames. Steven Cornillie speelde losweg een thema op de piano en ik begon een tekst te zingen die voor me lag.
Zonder overleg en zonder te stoppen ontstond in een guts dit lied.
Tussen water en vuur.
Valkuil
Deel twee van een tweeluik. Het begin en het einde van de liefde.
Over dat laatste vond ik het altijd lastig om te schrijven.
Het werd te snel sentimenteel of pathetisch.
Toen ik de tekst van VALKUIL schreef voelde ik dat ik daar doorheen kon breken.
Bijna vanop een afstand de teloorgang zien van twee mensen die elkaar gevangen houden zonder dat te willen en daarmee de liefde verliezen.
Niet meer zeggen wat je denkt.
En met elkaar jezelf ontwijken.
Valkuil is het moment kort voor het einde maar kan nog gekeerd worden naar een nieuw begin. Zocht in de tekst de bodem van alles….de schoonheid van de ongenaakbaarheid.
Een spiegel.
De Kern
Achter de piano op een ochtend thuis. Zoekend naar iets stuwends op de toetsen.
Een rif op de piano spelend en een zin in mijn hoofd.
Alles zien vergaan en toch geloven in wat blijft.
Het zijn woorden die tegelijk geboren werden met de muziek. De hele song is ook zo verder geschreven.
Er zijn tijdens de opnames vele versies gepasseerd tot aan een bijna dance-track toe.
Bij het terugluisteren sprong deze versie eruit door zijn eenvoud… gitaar tokkel van René van Mierlo waarop ik begon te zingen.
Welkom
Het idee voor het refrein had ik al lang in mijn hoofd maar toen in 2017 bij ons een nieuw leven werd geboren als derde in de rij…. schreef ik de coupletten met zicht op de toekomst.
Een poging om open kaart te spelen… dat ik waarschijnlijk fouten maak in hun opvoeding….
Dat ik niet altijd de ideale vader ben… maar dat ik ze ook de ruimte geef om te gaan naar waar ze willen en vooral…. dat we uit elkaar voortkomen en dus nooit teveel op onszelf gericht moeten zijn… we zijn schakels in een keten… deel van een groter geheel…
Door jezelf soms kleiner te maken wordt de ruimte om je heen groter.
Het is een soort brief die je schrijft en die je opstuurt naar een moment ergens ver in de toekomst….een moment dat je er waarschijnlijk zelf niet meer bent.
Achter in de rij
Tekst ontstond tijdens een interview met Anita Witzier.
Zij gaf onbewust eigenlijk de aanzet toen ze beschreef dat ze tijdens de begrafenis van een van haar ouders opeens besefte dat ze de opeens de laatste in de rij was der geslachten.
Zag het gelijk als een beeld met een optocht van mensen… en vooral de schoonheid van die positie… niet meer moeten mee dringen van voren… zelf bepalen hoe snel je gaat… en vooral meer zien van het landschap waardoor je loopt.
Er waren versies van deze song die gingen van een verstilde nachtsfeer met een gitaar tot een burleske wals als in een film van Fellini.
Op een nacht in de studio deden we een nogal geïmproviseerde versie met vleugel en contrabas alleen… alles uitgekleed… en dachten toen… dat is de versie… ontdaan van alles….
Bakzeil
Een ode aan een tijd in Antwerpen toen ik creatief werd geboren.
Eerste jaar toneelschool…. de vriendschap die werd geboren… jonge gasten die naar een plek zochten in de tijd. Jonge gasten die iets wilden doen en iets wilden maken… toneel… een lied… een gedicht. De schoonheid van het begin van iets… de open ruimte… het vallen en opstaan… het zoeken naar een weg.
In het verleden ligt soms een antwoord voor de toekomst. Bij tijd en wijle terugkeren in de tijd om jezelf te hervinden. Niet blijven hangen ook want het was toen niet beter.
Ontdekte in die tijd ook het Franse chanson en dus was de keuze voor deze versie snel gemaakt.
De beelden die passeren situeren zich in het Antwerpen van half jaren tachtig.
Mooie avonden bij onze leraar literatuur Michel Oukhow…hij is de Rus in het lied.
Lange nachten in de Pallieter op het Mechels plein bij Marleen en Monique.
Afgelopen jaar na de voorstelling Risjaar van Het Toneelhuis in Antwerpen, waarin mijn klasgenoot van toen, Peter van den Begin, een indrukwekkende hoofdrol speelde zakten we af naar café De Duifkes op de Graanmarkt… daar stond de tijd even stil…. en daar viel de hele tekst voor mij op zijn plek.
KERN is een klein fotoboek van gedachten zoals ik ze nu denk.
Niet meer maar ook niet minder. | | | | | |
| | |
|
| KERN - een terugblik | | | Hier nog even wat linkjes van de voorbije tv-momenten:
Jacobine op zondag 24 decemmber 2017
Trouw Kerstshow 25 december 2017
Top 2000 a GoGo 26 december 2017
De Verwondering 7 januari 2018
Later als ik dood ben | | | |
| Depressiegala, 15 januari 2018 | | | Op maandag 15 januari, Blue Monday, organiseren psychiaters Bram Bakker en Esther van Fenema de derde editie van het Depressiegala in de Verkadefabriek in Den Bosch. In een avondvullend programma vragen ze samen met Stef Bos en verschillende andere artiesten openheid rondom het thema ‘depressie’.
Zanger Stef Bos zag van dichtbij wat een depressie met mensen doet. ‘In mijn vriendenkring ben ik mensen verloren door hun depressie’, vertelt hij. ‘Zo overleed iemand die zeer dicht bij mij stond. Wanneer er meer openheid zou zijn rond psychische ziekten zou er veel leed voorkomen kunnen worden’. Stef Bos schreef een lied over zijn ervaring en zal dat op het Depressiegala ten gehore brengen.
Meer info en tickets. | | | |
| Exclusieve optredens | | | Net voor hun eerste tournee in Zuid-Afrika, verwennen Stef Bos, zijn pianist Steven Cornillie en het strijkersensemble Sun Sun Sun, waarvan de Ledegemse celliste Seraphine Stragier deel uit maakt, ons met een uniek concert. In een speciale setting met 7 muzikanten en een greep uit zijn grote repertoire, zal de Nederlandse-Vlaamse-Zuid-Afrikaanse zanger zich van zijn nooit-geziene kant laten horen en zien. Stef Bos zal zich niet alleen als zanger, maar ook als gepassioneerd verteller laten kennen. Het Ledegemse publiek heeft het voorrecht om van de eerste van een beperkte reeks van slechts een paar optredens in die samenstelling te mogen genieten: zondag 4 maart 2018 in De L!NK om 17.30 uur in Sint-Eloois-Winkel. De andere voorstellingen zullen in Stellenbosch (ZA) gebracht worden. Niet te missen!
voor Davidsfonds Ledegem | | |
| www.stefbos.nl  Facebook  Youtube  Instagram
Als u vrienden of familie heeft, waarvan u denkt dat ze ook interesse hebben om op de hoogte te blijven van Stef Bos nieuws, kunnen ze zich hier inschrijven voor de nieuwsbrief.
Om fragmenten te beluisteren van de diverse albums van Stef Bos, kunt u doorklikken naar TripAroundTheWorld.
© 2018 All content Stef Bos
U ontvangt deze mail omdat uw e-mailadres (newsletter@newslettercollector.com) in ons e-mailbestand zit. Als u deze nieuwsbrief niet meer wilt ontvangen, klik dan hier om uw e-mailadres uit ons bestand te verwijderen. Bekijk hier de webversie van deze nieuwsbrief. |
|
