| | Deze keer vertelt Xander Wagenaar (48) ons hoe hij als horeca-ondernemer deze bijzondere en lastige coronatijd ervaart.
“Toen Rutte in maart bekend maakte dat de horeca dicht ging, had ik een gezin met twee kinderen in de zaak. Ze hadden net iets besteld. Een gekke situatie. Het was: borden leeg eten en meteen vertrekken. Even later kwamen nieuwe gasten, die moest ik ook teleurstellen. Ons grand café Peacock’s bleef daarna 2,5 maand dicht.”
“We deden alleen afhalen en bezorgen van maaltijden. Dat liep in het begin goed, maar vanaf 1 juni zakte dat ook in. Onze maaltijdservice Peacocks @ Home trok wel meer klanten. We bezorgen drie gangendiners. Juist nu is dat voor veel ouderen een uitkomst. Maar heel eerlijk: voor een maaltijd betalen ze iets meer dan acht euro. Als al het andere stil valt, houd je daarmee de zaak niet in de benen.”
“Met acht mensen vast in dienst begon ik ‘m te knijpen. We bestaan twintig jaar, hebben veel trouwe klanten, maar alles wankelde. Ik doe alles samen met Daniëlle, mijn vrouw. Je wil geen afscheid nemen van personeel, maar de kosten gaan door. We konden nog besparen op parttimers. Vast personeel is de maaltijden gaan bezorgen. Samen hebben we ook de tuin aangepakt, het pand opgeschilderd, de keuken opgeknapt en alles extra schoongemaakt. Maar na anderhalve maand ben je daar wel klaar mee...”
“Stoppen heeft geen zin. Nu je zaak verkopen levert niets op. Je moet gewoon door. Gelukkig denkt de gemeente prima mee. Vanwege de lockdown trokken ze iets van de huurprijs af voor een stukje terras. Fijn. Maar voor die nieuwe regeling van het Rijk kom ik nét niet in aanmerking. Hadden we alles dicht gegooid, dan wel. Nu word je gestraft voor je inzet. Da’s zuur.”
“In de zomer konden we weer open. Juli en augustus waren topmaanden, maar daar maak je een heel seizoen niet mee goed. Dat geldt voor alle horeca. Ik voorspel een kaalslag. En nee, ik laat het hoofd niet hangen. Zeker niet. Maar het is een nare tijd.”
Lees ook de portretten van Joris van Dam, Astrid de Vet, Carla Groen, Gert-Jan van de Velde, Henk-Jan van Beek en Sarah Scholts |  |
|
