Beste vrienden,
 
Er is sinds de jaarwisseling het nodige gebeurd in onze wereld. Amerika lijkt af te stevenen op een dictatuur met algemene instemming van onze nationale populistische leiders, de minister-president gokt op ‘normaal doen’ als de remedie voor alle problemen, terwijl Lodewijk Asscher het liever fatsoenlijk houdt.

Jesse Klaver heeft de mouwen opgestroopt en wil er nog een nationale feestdag bij en zelf heb ik mij er in Groningen van kunnen vergewissen hoe de politici een provincie als wingewest hebben behandeld en wat daar de gevolgen van zijn. Ik kan niet zeggen dat ik erg gerust ben op de goede afloop van al deze ontwikkelingen, maar zoals vaak brengt de lach troost en verlichting.
 
In mijn vijfde verkiezingsconference De Stemmin5 worstel ik met mijn identiteit. Niet alleen ben ik mijn naam kwijt, ook ben ik niet langer baas over de tijdgeest. Daarnaast is satire als vorm voorbij en  kunnen er door de voortschrijdende emancipatie van minderheden nauwelijks meer grappen gemaakt worden.
 
De wereld verandert. De politieke elite verandert niet mee en heeft het te druk met zichzelf om een heldere keuze te maken die de burger in staat stelt uit overtuiging te stemmen voor een andere economie gevoed door nieuwe energie.

Is Mark Rutte een dierbare vriend of een strategisch genie? Waarom neemt de ‘gewone Nederlander’ genoegen met zo’n ideeënloze leider? Waarom sluit links de rijen niet? Wat was er eerder: de chaos of de verkeersregelaar?
 
In de hoop u hiermee voldoende geprikkeld te hebben, zie ik u graag terug bij één van de resterende 18 voorstellingen tot aan de verkiezingen van 15 maart.
 
met hartelijke groet
Freek de Jonge