| Toen ik op een dieptepunt in het leven was, kon ik op sommige dagen niet eens mijn bed uitkomen. Ik had geen energie of motivatie en kwam nauwelijks vooruit.
Zelfs therapie leek te veel moeite. Ik ging wel braaf iedere week. Op een dag had ik niet veel te delen in mijn therapiesessie. Mijn therapeut vroeg hoe mijn week verliep en ik had echt niets te vertellen.
"Waarmee worstel je?" vroeg hij.
Ik haalde mijn schouders op en zei: "Ik weet het niet. Gewoon. Het leven."
Hij was niet tevreden met mijn antwoord en zei: “Waar maak je je precies zorgen over op dit moment? Wat voelt overweldigend? Wanneer je vandaag naar huis gaat, welk probleem zal je dan thuis aanstaren?"
Ik wilde hem een substantieel antwoord geven, iets dat de moeite van het worstelen waard leek. Maar in plaats daarvan vertelde ik hem de waarheid.
“Wil je dat echt weten?” zei ik. "De afwas. Het is stom, ik weet het, maar hoe meer ik ernaar kijk, hoe minder het me lukt om het ook daadwerkelijk te doen. Omdat ik alles eerst moet schrobben voordat ik het in de vaatwasser zet, omdat mijn vaatwasser voor geen meter werkt. En ik krijg het gewoon niet voor elkaar om de afwas eerst af te spoelen en schoon te maken voor ik het in de vaatwasser zet.”
Ik voelde me een idioot toen ik dit gewoon hardop zei. Welke volwassen vrouw gaat nou ten onder aan een stapel afwas? Er zijn mensen met echte problemen en ik klaag bij mijn therapeut over een huishoudelijke klus die iedereen heeft?
En toch knikte mijn therapeut begrijpend. En toen gaf hij mij zijn advies:
"Draai de vaatwasser twee keer."
Huh? Ik begon hem te vertellen dat je dat niet hoort te doen, maar hij stopte me meteen.
"Waarom zou je dat in hemelsnaam niet doen? Als je geen zin hebt om de afwas te schrobben en je vaatwasser werkt slecht, draai hem dan twee keer. Draai hem drie keer, wat maakt het uit?! Regels bestaan niet."
Zijn woorden waren verbijsterend op een manier die ik niet goed uit kan drukken.
Die dag ging ik naar huis en gooide mijn smerige, stinkende afwas slordig in de vaatwasser en draaide het brakke ding drie keer. Het voelde alsof ik een draak had verslagen.
De volgende dag nam ik liggend een douche.
Een paar dagen later vouwde ik mijn was en legde mijn kleren op willekeurige plekken in de kast waar plek was.
Terwijl ik genoot van mijn nieuwgevonden vrijheid, begon ik elke dag niet meer te zien als een reeks willekeurige regels om te volgen. Uiteindelijk voelde ik me vrij genoeg om weer doelen te stellen, op mijn eigen voorwaarden.
Nu ik mentaal weer een stuk stabieler ben, spoel ik mijn afwas netjes af en plaats het daarna correct in de vaatwasser. Ik douche staand. Ik sorteer mijn was en leg de broeken bij de broeken en de truien bij de truien.
Maar op het moment dat het leven voor mij een worsteling was in plaats van een zegen, leerde ik een ongelooflijk belangrijke les:
Er zijn geen regels.
Draai de vaatwasser twee keer.
Bron: Medium |
