Lieve lezer,
Het was een dinsdagochtend, en ik lag in een volle yogazaal met mijn ogen dicht op het matje. De yogalerares sprak ons kalm toe. ‘Arriveer rustig op je mat…..adem één keer diep in door je neus, en uit door je mond. En denk dan aan welke intentie je wel zetten voor deze les.’ Binnen een paar seconden flitsen er twee dingen voorbij: een lap roze katoen dat in de wind wapperde, en het woord ‘ZACHT’, in dikgedrukte zwarte letters.
Het kon inderdaad een intentie voorstellen, of misschien wel een omen. Of wellicht kwam het omdat ik mijn leven de afgelopen maanden drastisch is veranderd: ik ging samenwonen in een koophuis met een man die twee kinderen heeft. Waar ik eerder jarenlang met niemand hoefde te overleggen wat te eten, had ik nu drie nieuwe huisgenoten, waarvan ik er voor twee een zorgende rol innam.
Oud Hard//hoofd-hoofdredacteur Sarah van Binsbergen schreef eerder dit jaar in een recensie over de kunstenares Kinke Kooi in de Volkskrant: ‘Het afgelopen jaar gaat bij mij de boeken in als het jaar waarin ik officieel een burgertrut werd. […] van lattende woongroepbewoner naar huiseigenaar, getrouwd en moeder van twee kinderen. Vooral dat laatste zorgt voor geluk van het soort dat je van de daken zou willen schreeuwen en waarvoor ik me tegelijkertijd soms ook schaam. Die liefde, het zorgen, het afhankelijk zijn van anderen bij elke stap die je buiten de deur wilt zetten, ze stroken niet met hoe ik mezelf graag zie: vrij, autonoom, professioneel.’
Ik sloeg het stuk maanden geleden op omdat het zo herkenbaar was, en nu, bij het schrijven van deze nieuwsbrief, moest ik er weer aan denken. Ook ik zie mezelf als een vrije, autonome vrouw, die nu een burgerlijk leven heeft. Iets waar ik soms nog aan moet wennen, maar dat ik vooral ervaar als prettig, en warm. Zacht.
Sarah beschrijft ook hoe Kinke Kooi deze dubbele gevoelens over knusheid en burgelijkheid verwerkt in haar schilderijen. De vaak roze-oranje, hypergedetailleerde schilderijen doen denken aan geplooide ingewanden en voortplantingsorganen. Verspreid over de schilderijen staan woorden als ‘tutje’ en ‘burgerlijk’.
Toch lijkt Kooi zich ook comfortabel te voelen in haar roze, zachte wereld. Zo zegt ze op haar website een fascinatie te hebben voor het omwikkelen van scherpe dingen in de zachtheid van roze, van plooien en opvulling? Ruimte maken voor scherpte, maar die ook voorkomen met zachtheid. ‘In de kronkels liggen eindeloos veel details verscholen: bloemen, ruches, schelpen, ringetjes, parelsnoeren. Dingen die vaak worden geassocieerd met vrouwelijkheid en die hier onbeschaamd alle ruimte opeisen.
Ondanks mijn yogavisioenen twijfel ik of een volledige overgave aan traditionele vrouwelijkheid echt iets voor me is. Maar ik sta er voor open ermee te spelen: ik heb mijn oog al laten vallen op een satijnen, perzikroze zomerjurk.
Een onbeschaamd zachte groet,
Aisha Mansaray
redacteur |
|
Column: Mijn week met morele ambitie – wat ik leerde ondanks Rutger Bregman |
| Tekst: Marthe van Bronkhorst | Beeld: Jasmijn ter Stege | Leestijd: 5 tot 8 minuten |
|
| |
| Steun Hard//hoofd en verzamel kunst. |
|
Hard//hoofd biedt ruimte aan nieuwe stemmen. Op Hard//hoofd vinden zij een plek voor experiment, vertrouwen en kwetsbaarheid. Een plek om elkaar te steunen en zich open te stellen binnen de veilige ruimte van ons medium. In deze tijd is zo'n vrije ruimte harder nodig dan ooit.
Om deze ruimte te behouden is ook jouw steun essentieel. We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Zet je wanhoop om in daadkracht en sluit je aan! |
|
|
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan Hoek, Nastia Cistakova, Raquel van Haver en Fenna Schilling.
Doe ook mee en steun nieuwe stemmen. Zeker in deze tijd. |
|
| Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier |
|
|
|
