“Opsluiting als administratieve maatregel hoort niet in een democratische samenleving”

Eddy Denckens is 72 en als vrijwilliger bij Jesuit Refugee Services Belgium (JRS Belgium) bezoekt hij al 5 jaar op wekelijkse basis het gesloten detentiecentrum van Merksplas. Zijn drijfveer is mensen in kritieke omstandigheden een hart onder de riem steken, een beetje menselijkheid tonen in een mensonwaardig systeem. JRS Belgium vormt met Vluchtelingenwerk Vlaanderen, Ciré en Caritas de coalitie ‘Move’ die pleit voor de afschaffing van de gesloten centra.

Lees verder

Weer een klimaatboek, maar wat voor één

We kunnen geen krant openslaan of het nieuws beluisteren of er komt wel iets voorbij dat met klimaat, milieu of duurzaamheid heeft te maken. Met veel bombarie is door Europa een klimaatbesluit genomen dat echter niet verder reikt dan een inspanningsverplichting. Dus tot niets.

Lees verder

Gaat China de kapitalistische toer op?

China lanceert een plan om de privésector sneller te laten ontwikkelen. Hoe moeten we dat begrijpen? Is dit het begin van het einde van de socialistische markteconomie en waarom wordt het op dit moment aangekondigd?

Lees verder

“De geschiedenis zal me vrijspreken”

Soms overtreft de werkelijkheid de fictie. Dat is in zekere zin het geval met de Cubaanse revolutie. Zeventig jaar geleden bestormden enkele tientallen jonge rebellen een kazerne. Ook al mislukte de aanval compleet, het was het begin van een revolutionair proces met verstrekkende gevolgen niet alleen in Cuba, maar ook ver daarbuiten.

Lees verder

VRT en normalisering extreemrechts

Dat de VRT tijdens het avondnieuws zaterdag in het item over de Spaanse verkiezingen van alle lijsttrekkers enkel Santiago Abascal van het extreemrechtse VOX aan het woord liet is koren op de molen van zij die beweren dat de openbare omroep actief bijdraagt tot de normalisering van extreemrechts en hierdoor in Vlaanderen voor een stuk mee verantwoordelijk is voor de electorale opvang van het Vlaams Belang.

Lees verder

Het onbehagen van Verhaeghe

Bijna honderd jaar nadat Sigmund Freud ‘Das Unbehagen in der Kultur’ (1929) schreef, herneemt Paul Verhaeghe, psychoanalyticus en emeritus klinische psychologie, deze problematiek in zijn recente publicatie. Het boek is een verdienstelijke poging om het veelkoppige monster van ongenoegens en problemen bij het nekvel te pakken. De auteur combineert een vlotte schrijfstijl met een even erudiete als brede achtergrond. Het boek wil een eyeopener zijn voor tal van hedendaagse ongemakkelijkheden vanuit een voornamelijk sociaalpsychologische bril. Maakt het werk dit waar?

Lees verder