Lieve lezer,
Afgelopen zomer heb ik veel aan Ötzi de IJsmummie gedacht.
Dat was in de periode dat ik door de bergen aan het wandelen was. Ik was alleen, omdat ik zin had om alleen te zijn en ook een beetje om aan mezelf te bewijzen dat ik dat kon. Het ging ook prima, ik vond het heerlijk en zo moeilijk was het niet. Het lastigste vond ik om te reageren op de groepjes mensen die ik tegenkwam, die voortdurend dingen zeiden als ‘Dapper hoor, in je eentje’ of ‘Dat zou ik nooit durven’. Dat, en de Grote Angst die zich tijdens het wandelen plotseling aan me openbaarde: namelijk dat ik op dramatische wijze zou sterven en niemand me zou vinden.
Hier schoot Ötzi de IJsmummie me weer te binnen. Precies dit overkwam hem namelijk: hij werd aan het eind van de Steentijd in de bergen vermoord en werd pas vijfeneenhalfduizend jaar later, in 1991, gevonden. De gedachte aan Ötzi vond ik enerzijds schrikbarend, anderzijds troostrijk. Want ja, Ötzi stierf alleen, maar hij werd uiteindelijk wel weer gevonden. En niet alleen dat: sinds de vondst van zijn lichaam stond hij in het middelpunt van de belangstelling.
En hoe! Rondom Ötzi heeft zich een vreemd team van wetenschappers dan wel cold case detectives dan wel roddeljournalisten verzameld. Langzaam peuteren ze de geheimen uit zijn koude lichaam. Ze willen alles van hem weten, van de tatoeages op zijn huid tot de omstandigheden rond zijn moord. Hun fascinatie reikt verder dan zijn lichaam, ze willen weten welke items hij bij zich droeg, hoe zijn kleding eruitzag en wie die maakte. Online vind ik websites die Ötzi vangen in een prehistorische variant van een get-the-look-artikel. Ötzi, what’s in your bag? Vuursteen, een tandenstoker, een leernaald, een mesje en een bolletje touw. Ötzi, who are you wearing? Een geitenhuid en een berenvel.
Ze proberen Ötzi’s lichaam tot leven te wekken in merkwaardige photoshopcreaties. Hierin wordt hij opvallend vaak met ontbloot bovenlichaam afgebeeld voor een dramatische bergachtergrond. In hun blik verwordt hij tot een gezonde, sterke man, met een volle bos haar en een witte huid. Er klopt niets van dat beeld, blijkt uit recent onderzoek: ten eerste droeg Ötzi een jas, daarbij was zijn huid donker en was hij kalend. Ook viel zijn gezondheid wat tegen: hij had last van artrose, een hernia, parasieten, de ziekte van Lyme, voetschimmel, een slecht gebit, aderverkalking en hij was lactose-intolerant.
Tijdens een steile klim langs een rotswand flitste het beeld door mijn hoofd. Ik zag mezelf al liggen, over pakweg vijfduizend jaar. Een team van wetenschappers om me heen die chocola proberen te maken van het zakje studentenhaver, de telefoon met gecorrodeerde batterij en de afritsbroek van de Decathlon. Wat deed ze daar, in dit onherbergzame gebied, vragen ze zich af – en ik met hen. Ötzi had tenminste nog een reden om in de bergen te zijn. Ik niet. Ik houd mijn ogen strak op het pad en bereik mijn slaapplaats. Die nacht droom ik telkens opnieuw dat ik in een afgrond stort.
Op mijn laatste wandeldag daal ik af naar het dorp van waaruit ik eerder was vertrokken. Mijn telefoon vangt een wifi-signaal op. Ik app mijn vrienden en familie dat ik ben aangekomen, dat ik naar huis ga. Ze weten me weer te vinden.
Veel groeten,
Charlotte (en Ötzi)
Chef Literair |
|
Kunst: Barcelona’s verboden kunstkabinet |
| Tekst: Ferenz Jacobs | Beeld: Museum van Verboden Kunst | Leestijd: 5 tot 8 minuten |
|
| Zoals dagtoeristen in Amsterdam naar het grachtenmuseum, het microbenmuseum en het hennepmuseum kunnen, heeft Barcelona een chocolademuseum, mummiemuseum en sinds vorig jaar ook: het Museum voor Verboden Kunst. Ferenz Jacobs bracht een bezoek en ontdekte al snel dat de werken uit deze privécollectie, afkomstig uit verschillende gebieden en tijdsperiodes, allen een gemeenschappelijke deler hebben: controverse. |
|
Hard//hoofd is het onafhankelijke literaire magazine met de meeste abonnees! Ontdek, net als 2.100 anderen, ook de stemmen die de toekomst van het literaire veld gaan bepalen.
Schrijf je nu in als abonnee voor slechts €2,50 per maand en ontvang in maart je eerste magazine. Zie hierboven de cover van ons laatst uitgegeven magazine. |
|
| Steun Hard//hoofd en verzamel kunst. |
|
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan Hoek, Nastia Cistakova, Raquel van Haver en Fenna Schilling.
Doe ook mee en steun nieuwe stemmen. Zeker in deze tijd. |
|
|
|
