Naast hartverscheurende excuses, vind je in het magazine ook verontschuldigingen van overmatige sorry-zeggers terug. Sorry-zeggers die zich het liefst bij binnenkomst al excuseren voor wie ze zijn, voor alles wat gaat komen. Sorry’s als disclaimers bij hun bestaan.
Of sorry’s voor het bestaan, ook al heb je er zelf geen directe invloed op. Dit is het geval in het verhaal van Marieke Vreeken. Ze schrijft over het schuldgevoel van een hulpverlener op Lampedusa, als ze het traumatische verhaal van een vluchteling hoort: ‘Hoe ik gepijnigd slikte en er niks uit mijn mond kwam - niet eens een zachtjes gepreveld ‘het spijt me’. “Ik heb nog geluk”, zei hij gauw, “ik had op tv gezien dat mensen in Europa naar de psycholoog gaan en heb nu ook hulp gevonden.”’ De interactie belicht hoe schuldgevoelens een ander kunnen dwingen jouw schuld op te vangen, te sussen, te zeggen dat het niet geeft. Zo wring je je samen in nodeloze bochten.
In het magazine wringt ook Lotte Krakers zich in allerlei bochten, door de stille boosheid van een voormalig beste vriendin. Boosheid is de antisorry: het verwacht excuses en geeft er geen. Geconfronteerd met boosheid kan de overmatige sorry-zegger het niet helpen: een sussende sorry lijkt dan zo’n makkelijke oplossing voor het conflict. Het is tenminste, schrijft Lotte, ‘iets wat een duidelijk einde geeft, een zwart scherm aan het eind van de aflevering The Real Housewives: Lotte is uit de serie gezet wegens haar buitensporige gedrag. Een glas water in haar gezicht. Neem het me maar kwalijk.’
Overmatige of onrechtvaardige sorry’s kunnen voorkomen dat je eens voor jezelf opkomt. Het is als de tamheid waar Hilde Onis over dicht: ‘stond je daar weer met die handen / walgelijk mak te wezen’. Uit die tamheid losbreken is echter niet makkelijk, vertrouwt Hilde toe aan een terriër voor de supermarkt:
Je spreekt hem toe: wees je bewust
jij bent het resultaat
van een jarenlange zoektocht naar tamheid
het enige wezen dat zichzelf temt is de mens.
Ik lees er een uitnodiging in tot verwildering, tot boosheid. Tot het verminderen van onnodige excuses, tot je alleen de oprechte overhoudt. Ik neem het ter harte, schud mijn sluimerende spijtgevoelens over het verzamelen van alle literaire sorry’s van me af. Hopelijk heeft dat voor mij niet dezelfde desastreuze gevolgen als voor Angelina Favaloro.
Lieve groet,
Charlotte
Chef Literair
Hopelijk ben of word je abonnee op het magazine om de spijtcompilatie van onze schrijvers en illustratoren met eigen ogen te zien. Wees er snel bij: na 31 januari is deze editie van Hard//hoofd op papier niet meer verkrijgbaar!