Financiële prikkels bepalen het gedrag van inkopers minder dan professionele normen. Deze conclusie trekt Max Boodie in zijn proefschrift, waarmee hij promoveerde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Boodie onderzocht in zijn onderzoek zogeheten 'knowledge-doing gaps'. Hij wilde weten waarom inkopers die bekend zijn met de inkooptheorie er vaak toch niet naar handelen; waarom doen ze niet wat als ideaal wordt beschreven in vaktijdschriften en inkoopboeken? En hoe kunnen financiële en niet-financiële prikkels (‘incentives’) gebruikt worden om het gedrag van inkopers te sturen? Om die vragen te beantwoorden moest hij buiten de gebaande paden van de bedrijfseconomie treden. Knowledge-doing gaps zijn niet uniek de inkoop. Onder meer in de IT-wereld en de HR-management is er veel onderzoek gedaan naar het fenomeen. Volgens Boodie is het interessant omdat het raakt aan de vraag ‘wat is ideaal? Is ideaal datgene wat de theorie voorschrijft of is ideaal datgene wat daadwerkelijk in de praktijk gebeurt? Hebben we fouten gemaakt in de theorie, of zit de beperking bij de mensen die de theorie moeten gaan uitvoeren? Om daar antwoord op te vinden kun je de theorie onderzoeken, of de praktijk onderzoeken. In mijn onderzoek heb ik allebei gedaan.”
