Goedemorgen!
Misschien moet ik je eerst even mijn excuses aanbieden. Ik kan me zo voorstellen dat je dacht: ‘Ah, LEUK, mail van Guus!’ – en dan krijg je mij in één keer ongevraagd in je inbox. Bij deze: sorry.
Maar ik ben hier met een reden (en ik vermoed dat je ‘m leuk vindt!).
Vlak voordat hier in Brabant de vakantie begon, heb ik het er met de kids over gehad dat we eigenlijk Guus zijn Allerallerallerlaatste Groots (pinky promise dat hij nu écht geen extra data meer uit z’n mouw gaat schudden) niet ongemerkt voorbij willen laten gaan. Guus zelf gaat al die 9 concerten natuurlijk geven alsof het al ‘echt de laatste’ is, omdat het die avond (of die zondagmiddag) misschien wel jóuw allerlaatste Groots kan zijn. Maar op woensdag 26 juni, ergens rond 23.00 uur, sluit hij persoonlijk óók echt iets af. (Mag ik nu alvast een zakdoek?).
Op dat moment willen wij hem graag iets geven. We zaten eerst op het spoor van een cadeau in de vorm van een toffe herinnering. Maar om heel eerlijk te zijn bezwijkt de fundering van ons huis - nu al - nog nét niet onder alle muren. Stuk voor stuk behangen met lijsten, allemaal gevuld met prachtige terugblikken op de meest bijzondere momenten uit die hele, hele, hele lange carrière. En met welk moment van al die ontelbare Groots herinneringen vang je dan exact wat Groots voor Guus betekent?
Jules kwam, met een - nogal behoorlijk briljante - opmerking. ‘Papa eindigt in het stadion altijd met een soort dankjewel aan iedereen in een liedje. Houdoe, Genoten, Stapelen Geluk. Moeten we niet iets met iedereen in het stadion doen?’
KIPPENVEL OVER M’N HELE LIJF. NATÚÚRLIJK!
Guus geeft altijd aan, dat ‘verbinden’ de reden is dat hij zo van zijn vak houdt. Mensen samen laten feesten, vieren, herinneren, vergeten, lachen, zingen, huilen, dansen – en springen, uiteraard. Geen groter cadeau, geen leukere verrassing en geen mooiere herinnering dan dat we sámen iets verzinnen. Met het risico dat het super cheesy klinkt: Guus vindt jou en jullie superbelangrijk. Daarmee ben je dat dus automatisch ook voor ons.
Nu lijkt vergaderen via Zoom of in Teams met 35.000 man me, los van hartstikke democratisch, vooral ook rommelig, druk, en bloedingewikkeld. Ik ben al blij als ik m’n printer aankrijg (dankjewel, Team Guus & Groots voor het helpen met deze mail; tekstje typen lukt me, maar verder was ik nooit gekomen).
Daarom hebben we als oplossing bedacht, dat áls jij bij die Allerallerallerlaatste, op woensdag 26 juni bent en een tof idee hebt voor een verrassing die we met elkaar op dat moment zouden kunnen uitvoeren/geven/onthullen/verzin het maar, je dat kunt delen via verrassing@guusmeeuwis.nl Ga ik met de kids om tafel en mogen zij met elkaar uitvechten van welk idee ze denken dat hun vader het ‘t leukst vindt (of om in Teun z’n woorden te spreken: ‘Whoooo, die gaat JANKEN!’). Ga ik daarna met Team Groots checken hoe we het praktisch – en vooral: met z’n allen - uit kunnen voeren.
Wordt vervolgd!
Dankjewel! Liefs, Manon
P.S.: We hebben alles aan de achterkant zo uitgedacht, dat dit echt echt echt geheim blijft voor Guus. Hij is zelfs tijdelijk uitgeschreven voor zijn eigen nieuwsbrief. Het zou echt meer dan geweldig zijn als het tot op het moment zelf ook een echte verrassing voor hem blijft! You are the best!
P.S.P.S.: Ik ga álle mails sowieso lezen én m’n stinkende best ze ook te beantwoorden. Maar in het geval mijn mailbox straks compleet ontploft: vergeef me dan alsjeblieft wanneer het XXL lang duurt voor je me hoort 😀
| 