Wie haalt de ‘lever’ uit Unilever? Unilever wil de komende jaren veel meer vegan Magnums, burgers en mayonaise verkopen. Het levensmiddelenconcern wil over vijf tot zeven jaar 1 miljard euro omzetten aan plantaardige vlees- en zuivelvervangers. Dat is ongeveer een vervijfvoudiging van de huidige omzet van 200 miljoen euro, zegt Hanneke Faber, eindverantwoordelijk voor de voedingstak, vandaag in NRC. Een deel van de groei moet komen van De Vegetarische Slager, sinds 2018 in handen van Unilever. Vleesvervangers van De Vegetarische Slager zijn sindsdien in twintig nieuwe landen geïntroduceerd. Dat gaan er nog veel meer worden, zegt Faber. Hoe zoiets kan werken, legde Hugo Verkuil, de baas van de Vegetarische Slager, vorige maand nog uit aan collega Geertje Tuenter. Hij zat als vertegenwoordiger van Unilevers ijs bij Burger King te praten: „Ik zei: ‘Zullen wij een vegetarische burger voor jullie maken?’ ‘Kunnen jullie dat dan?’ Ik: ‘Ja hoor, we hebben De Vegetarische Slager.’” Vanochtend presenteerde het concern (jaaromzet 52 miljard euro, 152.000 werknemers) een groter plan voor de voedingsdivisie, Future Foods gedoopt. Lees even dit één-twee-drietje dat het concern er zelf over maakte: Een miljard mensen in de wereld lijden honger; Twee miljard mensen zijn te zwaar of lijden aan obesitas; Een derde van al het geproduceerde voedsel wordt weggegooid. En oh ja, de vee-industrie is de op een na grootste veroorzaker van de uitstoot van broeikasgassen, na fossiele brandstoffen. Het is tevens een veroorzaker van ontbossing, water- en luchtvervuiling en het verlies van biodiversiteit. Naast meer plantaardige producten, wil Unilever daarom in 2025 een halvering van verspilling van voedsel en grondstoffen door zichzelf gerealiseerd hebben, bijvoorbeeld in fabrieken. Ook wil Unilever in 2025 de hoeveelheid producten die een „positieve” bijdrage leveren aan het dieet van consumenten verdubbeld hebben. Dat betekent bijvoorbeeld meer groente, en in ontwikkelingslanden gaat het om zaken als toegevoegd ijzer of jodium. Liedje voor de lunch: Big Yellow Taxi – Joni Mitchell |