| Beste Do, In een gesprek met een cliënt ging het onder andere over opgeven. Daarmee bedoelde zij dat ze het niet meer trok en dat voelde als falen voor haar.
Opgeven heeft een negatieve lading, iets om je voor te schamen, niet gelukt. ‘Opgeven is geen optie!’ hoor ik mijn sportinstructeurs al roepen (en wij roepen dan vrolijk terug ‘echt wel’).
Weggaan daarentegen kan heel gezond zijn, want weggaan zorgt dat je een nieuw begin kan maken en dat is soms nodig. Dit artikel gaat over weg gaan en hoe dat ook kan samenvallen met uit de weg gaan, en dat is dan weer minder.
Vriendelijke groet, Hilda Lemaire | Artikel: (Uit de) Weg gaan? |
Wat ga je uit de weg?
Onderzoeken wat je uit de weg gaat betekent in mijn werk vaak dat we iets van onszelf uit de weg gaan. Voordat dit te cryptisch gaat klinken eerst een voorbeeld:
Cariene* werkt hard, is een goede op haar vakgebied en wordt veel gevraagd. Thuis leeft ze met haar opgroeiende dochter van 11, haar ex is niet goed in staat om voor haar te zorgen. Dus (!) houdt Cariene alle ballen in de lucht. Haar dochter is een gevoelig meisje, trekt zich alles erg aan en heeft haar moeder hard nodig. Cariene vindt daarom ook dat ze er altijd moet kunnen zijn voor haar dochter en werkt zich vierkant in de rondte (lees: werkt ’s nachts aan opdrachten). Dat houdt geen mens vol, zo ook Cariene niet. Wat gaat Cariene uit de weg? De confrontatie met de voor haar vanzelfsprekende overtuiging dat niemand wat tekort mag komen. Dat ze ondertussen er zelf geweldig bij inschiet, lijkt van ondergeschikt belang. ‘Hoe kan ik dit allemaal combineren? Ik trek het niet meer, ga er aan onderdoor’ is haar vraag aan mij waarbij de wanhoop van haar gezicht straalt. *Situaties komen overeen met mijn praktijk, maar namen en concrete ervaringen vanzelfsprekend nooit. | Weg gaan bij jezelf ..... |
Stop met dat klaar staan voor iedereen, is het meest voor de hand liggende als je vanaf een afstandje naar deze situatie kijkt. Was het maar zo simpel, want voor Cariene betekent het weg gaan van het ooit aangeleerde vertrouwde en voorgedane moraal: Kijk goed om je heen en wees het gevaar voor.
Cariene is opgegroeid in een gezin waar voortdurend onheilspellend en dreigend gedrag was. Grootouders die alcoholist waren, ouders die niet lief voor elkaar waren. Kleine Cariene kon zich het best gedeisd houden en zoveel mogelijk uit handen nemen voor haar overbelaste moeder.
En nu is ze zelf een overbelaste moeder. Het is een verdrietige constatering.
Weg gaan bij jezelf is iets vertrouwds voor Cariene geworden, niet omkijken naar haarzelf en het beste was om haar opgedane verdriet en angst te negeren en daarmee uit de weg te gaan. | Weg van de overleveraars. |
Dat doen we in mijn werkkamer nu anders. We kijken er naar zonder dat het opnieuw beleefd moet worden. Want ik denk altijd maar zo, één keer iets rottigs beleven is al meer dan genoeg, dat gaan we niet nog eens overdoen. Maar er naar kijken zoals in een film en er door geraakt worden, en zien wat de gevolgen zijn, dat helpt om jezelf onder ogen te zien. En niet alleen zien maar het ook voelen wat je leven zwaar maakt en welke rol je daarin nu zelf speelt. Daar kan je wat aan doen. En eerlijk is eerlijk, het is hard werken uit die gebeitelde patronen te komen.
Het helpt om jezelf serieus te nemen en niet langer jezelf uit de weg te gaan. Als je jezelf niet meer uit de weg gaat, dan beginnen dingen te veranderen. In het leven van Cariene gaat dat zo: Zij is duidelijker aan het worden naar haar dochter, haar ex en haar opdrachtgevers. Tot hier en niet verder, klaar!
En nog belangrijker, diezelfde woorden spreekt ze nu ook naar zichzelf toe. De keren dat ze ’s nachts doorwerkt, worden allengs minder.
Voor de buitenwereld zijn het geen enorme veranderingen die ze aan Cariene zien, de vanzelfsprekendheid waarmee ze haar grenzen aangeeft worden gewoon geaccepteerd. Voor Cariene is dat een heerlijk nieuw begin in haar leven. Het oude gedrag mag stoppen, haar overleveraars hebben haar een periode goed geholpen en nu heeft ze hen dankbaar uitgezwaaid. Klaar, ik ga weg van jullie, en nooit meer van mezelf had ze opgeschreven ter voorbereiding van ons laatste gesprek.
Weg gaan van ooit broodnodig ingezet gedrag is een klus. Dat voelt in het begin alsof je jezelf verlaat, terwijl het tegendeel waar is.
In een vorig artikel had ik ook nu het treffende onderstaand plaatje gezet en er kwamen veel vragen van wie dit was. Een lezer heeft speurwerk voor me gedaan (dank!), op DEZE link zie en hoor je er meer over (met mooi muziekje erbij).
Prettige dag en pak die beitel als het nodig is! Hilda Lemaire Hilda Lemaire
06 242 13 059 www.doenenlaten.com Ken je anderen voor wie dit artikel interessant kan zijn? Mail hem gerust door, graag zelfs. Copyright © Hilda Lemaire. Alle rechten voorbehouden. Artikelen of delen hieruit mogen elders gepubliceerd worden, maar alleen op o.v.v. het copyright en de naam van de website. Abonneren op de gratis maandelijkse artikelen? Dat kan via www.doenenlaten.com |
|
