| Lieve lezer,
Lange tijd vond ik mijn hoofd de fijnste plek om te verblijven. Urenlang kon ik gebeurtenissen analyseren en over toekomstplannen fantaseren. Heerlijk. Waarom zou ik ‘in het nu’ willen zijn als alles wat zich in mijn hoofd afspeelde zo oneindig veel interessanter was?
Maar na verloop van tijd begon dat overvolle hoofd zich tegen mij te keren. Al mijn gedenk mondde uit in gepieker: de doemscenario’s die in mij opkwamen zouden niet misstaan in een slechte detectiveroman. Sindsdien probeer ik vriendjes te worden met mijn lichaam door middel van yoga, dansles en lange boswandelingen.
Van de week gaf iemand me nog een andere belangrijke tip. Dat het misschien een goed idee was om het eerste uur van de dag zonder enige vorm van afleiding te beginnen en hem op dezelfde manier af te sluiten. Nu mediteer ik elke ochtend vijf minuutjes, daarna zet ik thee en ontbijt ik in stilte.
Ik merk dat als ik na zo’n stil uurtje naar de wereld terugkeer, ik alles om me heen veel beter opmerk. Een glimlach van een voorbijganger in het park, twee spelende hondjes en hoe mooi de bomen in mijn straat er eigenlijk bij staan.
Ik heb geleerd: je hoofd op vakantie sturen maakt de lockdown een stuk aangenamer.
Liefs,
Emma Stomp
Redacteur | 