Lieve lezer,
Ergens aan de kust van Tunesië tussen Sfax en Gabes ligt er een 4e-eeuwse Byzantijnse kerk, of althans, dat is wat Google Maps ons vertelt, aangeduid als historisch herkenningspunt met een kasteelt-icoontje dat er aanlokkelijk en verwelkomend uit ziet. Mijn collega L. en ik besluiten even van onze route af te wijken, en nog voor de zon ondergaat de kerkruïnes op te zoeken, die vlak bij de zee moeten liggen.
Het is rustig hier, het vorige dorp ligt al kilometers achter ons. Ik verlaat de hoofdweg en rijd richting zee, het blauwe maps-lijntje volgend, met de kerk als gidsende ster. Als iemand ons vraagt wat deze twee blauw geoogde jonge vrouwen hier doen, zo ver van de bewoonde wereld, kunnen we lief en naïef glimlachen en het scherm van onze telefoon laten zien.
Naïef, want vóór ons ligt, behalve de ruïnes van een Byzantijnse kek, een ander historisch herkenningspunt: grote stalen structuren, knipperlichten, kilometers aan buizen en treinrails, en een berg industrieel afval die zich al meer dan een half uur lang scherp aftekende in het anders vlakke landschap. De fosfaatverwerkingsfabriek die om de Byzantijnse kerk heen is gebouwd is allesbehalve verwelkomend (het ‘verboden voor onbevoegden’-bord hebben we gemakshalve genegeerd), maar is precies de reden waarom we hier zijn. Dit is een eerste poging een idee te krijgen van waar mijn doctoraatsonderzoek zich zal afspelen.
We rijden om de fabriek heen, nog steeds braaf het blauwe lijntje naar de kerk volgend. Er staat een stevige wind, en van de berg fosfaatafval waait stof op dat de knipperlichtjes in een mist hult. Ik kan, ondanks alles, niet anders dan vol ontzag tegenover dit landschap staan.
We hebben gezien waarvoor we kwamen, maar het blauwe lijntje leidt ons nog een klein stukje verder. L. stelt voor toch nog te kijken of we die kerk kunnen vinden, en ik zeg natuurlijk geen nee. Een stukje verder stuitten we echter op een zwaarbeveiligd hek met mannen in wachttorens, en snel, voor iemand onraad ruikt, maak ik rechtsomkeert.
Niemand stopt ons vandaag om te vragen wat we hier aan het doen zijn – het zou kunnen dat dat komt door ons Tunesisch nummerbord en de schemering, maar volgens mij hebben die ruïnes er iets mee te maken. L en ik zijn allebei op onze eigen manier geen kerkgangers, maar zelfs in de onmogelijkheid deze kerk te kunnen zien, was die vandaag onze beschermer.
Lieve lezer, hopelijk volg jij deze week ook een blauw lijntje dat langs onvoorstelbare uitzichten loopt, zonder ooit aan te hoeven komen.
Lies Defever
redacteur non-fictie |
|
Fictie & Poëzie: De buschauffeur |
| Tekst: Angelika Geronymaki | Beeld: Jade van der Moere | Leestijd: minder dan een minuut |
|
| |
Essay: Het is een ondiepe sloot voor een fantasy-schrijver – deel 1 |
|
Kunst: Bericht vanaf de Biënnale van Venetië |
| Tekst: Jorne Vriens | Beeld: CATPC (Blaise Mandefu), Mvuyu Liberator, 2023. Foto: Peter Tijhuis. | Leestijd: 5 tot 7 minuten |
|
| |
Column: Alles wat ik wil en absoluut niet nodig heb |
| Tekst: Eva van den Boogaard | Beeld: Twinkel Achterberg | Leestijd: 2 minuten |
|
| Wanneer Eva op bezoek is bij haar zus, vraagt die of Eva haar eicellen al in heeft laten vriezen. Het laat Eva nadenken over hoe ze de vraag 'Wil ik een kind? ' überhaupt kan beantwoorden. 'De vraag omtrent het ouderschap is bij uitstek een gevoelskwestie, en mijn gevoel volgen is nooit mijn sterkste punt geweest. ' |
|
| Steun Hard//hoofd en verzamel kunst. |
|
Hard//hoofd biedt ruimte aan nieuwe stemmen. Op Hard//hoofd vinden zij een plek voor experiment, vertrouwen en kwetsbaarheid. Een plek om elkaar te steunen en zich open te stellen binnen de veilige ruimte van ons medium. In deze tijd is zo'n vrije ruimte harder nodig dan ooit.
Om deze ruimte te behouden is ook jouw steun essentieel. We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Zet je wanhoop om in daadkracht en sluit je aan! |
|
|
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan Hoek, Nastia Cistakova, Raquel van Haver en Fenna Schilling.
Doe ook mee en steun nieuwe stemmen. Zeker in deze tijd. |
|
| Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier |
|
|
|
