Het is weer vrijdag, de week is weer voorbij. Maar niet voordat u onze nieuwsbrief heeft gelezen.
| | | In Make the Call seizoen 2 interviewen Paul van Riessen en Tom Wouda als Quotes hoofdredactionele team succesvolle jonge selfmade ondernemers over de manier waarop ze hun bedrijf hebben opgebouwd, en hoe ze omgaan met de dilemma’s die ze op hun zakelijke pad tegenkomen. In deze aflevering vertelt Niels Verwij (32) over de stormachtige groei van zijn webshopimperium.
|
| | |
| | | Op de Quote-redactie hebben we soms het vermoeden dat makelaars ons uit de tent proberen te lokken om een stukje te schrijven. Een goed voorbeeld is landgoed De Grift, wat de makelaar letterlijk vertaalde naar The Grift (de zwendel). Wij zijn ook maar mensen, dus hier volgt het onvermijdelijke stukje.
|
| | |
| | | Binnen de ring van Amsterdam maken de mannen achter The Landrovers fraaie vierwielers op basis van oude Defenders.
|
|
|
|
| | | Op basis van een nieuw gerechtelijk vonnis kan See Buy Fly-ondernemer Jacques Parson fluiten naar de door hem van Estelle Cruijff gevorderde €1,7 miljoen. Toch heeft hij ook een slag gewonnen.
|
|
|
|
| | | Quote liet de enkels in het hoogpolige tapijt wegzakken en ging op pad met een van de duurste mobiele massagesalons. Of is die kwalificatie te oneerbiedig voor de royale Rolls-Royce Ghost?
|
|
|
|
| | | De nieuwe Quote is een meesterlijk nummer, al zeggen we het zelf. We onthullen bijvoorbeeld hoe het grootste advocatenkantoor van ons land zich heeft bekwaamd in het onder het tapijt schuiven van verdenkingen van fraude en corruptie. Verder publiceren we ’s werelds eerste vraaggesprek met Alex van der Zwaan, de Nederlandse advocaat die slachtoffer werd in het onderzoek naar de vermeende Russische inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezingen, en die zelf ook verrast was dat hij na het uitzitten van zijn celstraf gratie kreeg van Donald Trump. Ook kijken we naar de werkwijze van curatoren en gunt Oscar Hammerstein ons een blik in zijn huishoudboekje. We gingen bovendien op de koffie bij Theo Hiddema, die zich opgetogen toont dat hij het Haagse gekrakeel weer heeft kunnen verruilen voor het theater in de rechtszaal. ‘Ik voel, nu ik weer met strafzaken bezig ben, dat mijn geest daar alleen maar lichter van wordt. Creatiever. Onbevangener. Zodra ik weer met politieke sores in aanraking kom, voelt het alsof ik moet pissen, snap je? Dus dan is het voor mijn mentale gezondheid en gesteldheid niet goed.’ |
|
|
|
|
