De stijl hoopt op een betere wereld, maar heeft geen politiek ideaal.

open deze pagina in je browser
Lieve lezer,

Na de zomer verruil ik mijn piepkleine studio in Amsterdam voor een nieuwbouwappartement. Nu ik wel ruimte ga hebben voor een bank en andere meubels is de meest materialistische kant van mijn persoonlijkheid wakker gekust.

Bij de boekhandel bijvoorbeeld valt mijn oog nu op interieurtijdschriften die helpen dromen over een andere esthetische omgeving. Een van de stijlen die daar steeds weer terugkomt is de zogenaamde mid-century modern stijl. Die stijl is te herkennen aan strakke lijken die eindigen in afgeronde hoeken, liefst gemaakt van donker hout. Het is alles wat je herkent uit het decor van de geweldige serie Mad Men.

Een prachtige stijl, maar ik kan tegelijkertijd de cultuurcriticus niet uitschakelen (noem het beroepsdeformatie): waarom is deze stijl zo aantrekkelijk?

Het antwoord vond ik in het net verschenen boek van Claire Bishop, Disordered Attention. Deze hoogleraar kunstgeschiedenis schrijft dat modernisme sinds de jaren negentig, dus sinds de val van de Berlijnse Muur, als stijl is losgekoppeld van het oorspronkelijke ideaal van een sociale en rechtvaardige wereld. De stijl hoopt op een betere wereld, maar heeft geen politiek ideaal.

Volgens mij is dat precies het sentiment dat heerst in de Nederlandse cultuursector net voordat het nieuwe kabinet aantreedt. Van aankomend onderwijs en cultuurminister Eppo Bruins weten we in artistiek opzicht alleen dat hij het conservatorium heeft bezocht, dat hij in Jeruzalem diep onder de indruk was van het werk van Marc Chagall en dat hij twee jaar geleden de opening van een tentoonstelling in museum Sjoel Elburg verzorgde.

Over die onbestemdheid wordt niet eens zo moeilijk gedaan, waarbij het idee lijkt te zijn dat wanneer er niet teveel aan het beleid wordt gemorreld, de sector misschien wel buiten schot kan blijven. Terecht hekelde Lisa Westerveld (GroenLinks-PvdA) dat onze sector al blij is met een 'beleidsarme minister'.

Terecht, omdat de beslissingen dan door anderen moeten worden gemaakt. Wat er dan kan gebeuren werd de afgelopen weken zichtbaar toen de gemeente Utrecht besloot om de subsidies voor de instellingen BAK en IMPAKT stop te zetten, na tientallen jaren van solide steun. In Amsterdam daarentegen verzette de kunstraad zich tegen een voorgenomen bezuiniging van 3 miljoen, door deze in het advies aan de wethouder simpelweg te negeren. In een interview zei voorzitter Felix Rottenberg daarover: ‘Wij hebben geen bomen gevonden die zomaar omgehakt kunnen worden.’

Zonder vergezicht krijg je gezwabber. Zonder utopie is modernisme hoogstens stijlvol. Aan het eind van deze brief twijfel ik dan ook, lieve lezer, of ik mij rustig kan richten op het vinden van kek meubilair of dat we er goed aan doen ons voor te bereiden op een stoelendans waarbij niet voor iedereen plek gaat zijn. 

Met een nadrukkelijke groet,
Jorne Vriens
Chef Kunst
Interview: Kunstverzamelaars opgelet! Interview met Hanane El Ouardani

Tekst: Redactie

Beeld: Hanane El Ouardani

Leestijd: minder dan een minuut

Hanane El Ouardani (1994) is de fotograaf van het prachtige, nieuwe kunstwerk dat de kunstverzamelaars van Hard//hoofd thuis gaan ontvangen. De foto komt uit de serie The Skies are Blue, the Walls are Red (2018) en Jorne Vriens (onze Chef Kunst) heeft El Ouardani geïnterviewd over haar werk. Zij gaan met elkaar in gesprek over hoe zij als fotograaf te werk gaat, hoe deze foto tot stand is gekomen en praten over smaak, tegenstellingen en het hervinden van thuis.

Column: Marktplaatsgekkies

Tekst: Marthe van Bronkhorst

Beeld: Jasmijn ter Stege

Leestijd: 5 tot 7 minuten

Marthe van Bronkhorst besluit de relatiemarkt opnieuw te betreden en vraagt zich af: ben ik een koopje, of een langetermijn-investering?

Fictie & Poëzie: Galatea

Tekst: Andrea Koll

Beeld: Andrea Koll

Leestijd: 2 minuten

Een bezoek aan een Airbnb aan zee blijkt ook een bezoek aan asfalt, beton en een cementfabriek te betekenen. Andrea Koll plaatst dit beeld in dit door haar zelf geïllustreerde, tweestemmige gedicht tegenover het beeld van de door Pygmalion uit ivoor gemaakte Galatea.

Steun Hard//hoofd en verzamel kunst.
Hard//hoofd biedt ruimte aan nieuwe stemmen. Op Hard//hoofd vinden zij een plek voor experiment, vertrouwen en kwetsbaarheid. Een plek om elkaar te steunen en zich open te stellen binnen de veilige ruimte van ons medium. In deze tijd is zo'n vrije ruimte harder nodig dan ooit. 

Om deze ruimte te behouden is ook jouw steun essentieel. We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Zet je wanhoop om in daadkracht en sluit je aan! 
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan HoekNastia CistakovaRaquel van Haver en Fenna Schilling

Doe ook mee en steun nieuwe stemmen. Zeker in deze tijd. 
Word trouwe lezer van Hard//hoofd op papier
Hard//hoofd is het literaire magazine met de meeste abonnees! Ontdek, net als 1.800 anderen, ook de stemmen die de toekomst van het literaire veld gaan bepalen.

Schrijf je nu in als abonnee voor slechts €2,50 per maand en ontvang in september je eerste magazine.
Op dit moment is het helaas niet mogelijk om losse of oude nummers na te bestellen.
Schrijf je graag over kunst (tentoonstellingen, theater en literatuurfestivals) en wil je op de hoogte blijven van komende evenementen? Meld je dan aan op de kunstnieuwsbrief van onze Chef Kunst, Jorne Vriens, en ontdek mogelijke onderwerpen om over te schrijven.
Instagram
LinkedIn
E-mail
Copyright © 2023 Hard//hoofd.
Je ontvangt deze email omdat je je hebt ingeschreven op hardhoofd.com.

Vragen over je donatie of magazineabonnement?
kunstverzamelaars@hardhoofd.com

Postadres:
Da Costakade 158A
1056GA Amsterdam

Wil je de uitschrijven voor de nieuwsbrief? Dat kan via deze link.