Lieve lezer,
Zoals altijd als ik iets denk te mankeren, vind ik het heerlijk om te symptomen te googelen. Dus typte ik laatst ‘post-covid socially awkward’ in de zoekbalk.
Ik vond mezelf altijd iemand die communicatief prima kon navigeren in ongemakkelijke, spannende, of soms zelfs enigszins onveilige momenten. Niet omdat ik het meest extraverte type op aarde ben, maar omdat mijn nieuwsgierigheid, verbindingszucht en behoeven van duidelijkheid het altijd van mijn verlegenheid hebben gewonnen. Zo kroop ik als klein meisje vaak achter mijn moeders been vandaan om een volstrekt vreemd iemand te vragen: ‘hoe heet jij?’, en vond ik mijn smalltalk-skills altijd uitermate nuttig.
Maar nu is alles anders. Na twee jaar waarin ik vooral in met mijn eigen kring aan vertrouwde mensen heb gelummeld, stuntel ik me nu grotendeels door sociale interacties heen. Om me daarna op de fiets af te vragen: vinden ze me allemaal maar een raar wicht?
Neem bijvoorbeeld de Hard//hoofd schrijfworkshop, waarin ik nog voordat we waren begonnen een compliment maakte aan een medecursist, die daar op zeer sarcastische toon op antwoordde. Misschien kwam de zin niet goed mijn mond uit, of kunnen wij millennials gewoon echt niet tegen niet-ironische, directe aardigheid. Pre-covid had ik mezelf waarschijnlijk nog uitgelegd voor de lieve vrede. Nu besloot ik mezelf nog meer vermoeiend sarcasme te besparen en kondigde ik aan dat ik weg moest. Ik signaleerde nog net de verbaasde gezichten, voordat ik opgelucht de kring uit liep.
Of dan het feestje, waarin ik na een gezellig gesprek met iemand zijn naam vroeg en plechtig zijn hand schudde. Een beetje rare, formele actie waar we allebei om moesten lachen. Dat terwijl ik vroeger zonder problemen smooth mijn interacties af wist te ronden, in de categorie ‘ik ga nog even wat drinken inschenken’.
Ach, nu ik het zo opschrijf sta ik wel achter deze ruwe, ietwat onaangepaste versie van mezelf. Heel gemakkelijk nieuwe vrienden maken gaat iets moeizamer dan toen ik nog een sociaal-wenselijker type was. Maar is het leven niet veel fijner als je gewoon de kamer uitloopt als je geen zin hebt in een vervelende vibe? Of als je (samen) hartelijk kan lachen om je eigen stuntelen?
Mocht je dit alles herkennen, probeer dan voortaan een beetje te genieten van je nieuwe sociale onvermogen. Of stuur me een e-mail, dan doen we samen een kop koffie onder het genot van een awkward gesprek.
Ongemakkelijke warme groetjes,
Aisha Mansaray
Redacteur |
|
| Column: Woordenboek der Obscure Melancholieën |
|
| De schaamte en toch het gemis wanneer je in je oude dagboek je zorgen terugleest - waarom is er geen woord voor dat gevoel? Marthe van Bronkhorst bedenkt daarom een woordenboek voor melancholische emoties. |
|
| Vanaf de barricades: Filmmaker liet angst achter zich |
|
| Philip Fokker ging naar de vertoning van "Leaving Fear Behind", een documentaire van de Tibetaanse documentairemaker Dhondrub Wangchen over de erbarmelijke omstandigheden waarin Tibetanen nu leven. |
|
| Steun de makers van de toekomst |
|
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan Hoek, Nastia Cistakova, Raquel van Haver en Fenna Schilling.
|
|
|
| We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Aan iedereen die ons al steunt, zeggen wij: heel veel dank dat je deze unieke plek mogelijk maakt! |
|
| Wat is een huis? 'Iets dat de wraak van de nacht buiten houdt. / Iets waar je naar terugkeert na een lange reis.' In deze drie gedichten van Alara Adilow worden vaders ontvlucht, tijdelijke verblijfplaatsen gevonden en nieuwe relaties op zee aangegaan. |
|
| Steun Hard//hoofd en verzamel kunst |
|
Hard//hoofd gelooft dat nieuwe makers iets te zeggen hebben en het verdienen om gehoord te worden. We staan onvoorwaardelijk voor inhoud, radicale kwetsbaarheid en experiment en we vechten voor de vrijheid om te maken wat wij willen. Dat kost geld.
Met jouw hulp kan Hard//hoofd bestaan. |
|
|
|
