Lieve lezer,
Sinds kort worden er allerlei kinderen aan mij gepresenteerd. Er lopen neefjes en nichtjes rond, vrienden krijgen kinderen en ook in mijn straat struikel ik bijna over mijn kleinste buren.
Jarenlang dacht ik dat ik het niet in mij had om met kinderen om te gaan. De
onsamenhangende monologen, de oncontroleerbare woedeaanvallen en het gezeur. Maar soms weten ze me te verassen. Ze leven in een wereld waar logica op een eigen manier functioneert.
Door mijn ontmoetingen met kinderen komen ook de herinneringen aan mijn eigen ‘kinderdenkpatronen’ weer bovendrijven. Zo heb ik lange tijd gedacht dat gezichtscrème voor mannen een ingrediënt bezat waardoor mannen baardgroei kregen, want waarom zou je anders een speciale crème voor mannen maken?
Op de vraag ‘wat wil je later worden’ antwoordde ik tot mijn zesde ‘tijger’ want ik had in Disney-films gezien dat die gewoon konden praten, dus waarom zou ik niet als pratende tijger door het leven gaan? Ook lag ik vele nachten wakker, starend naar de klok. Mijn vader had gezegd dat de tijd sneller ging als je sliep en dat wilde ik wel eens zien.
Kinderdenkpatronen worden niet gehinderd door feiten, verwachtingen en schaamte. Het zijn manieren van denken die we kwijtraken naarmate we meer over de wereld leren. Maar soms, wanneer ik op een borrel sta te luisteren naar het zoveelste verhaal over hypotheekrenteaftrek of bedrijfsfusies, denk ik wel eens ‘was ik toch maar tijger geworden.’
Liefs,
Vivian Mac Gillavry
Redacteur
|
|
| Essay: over racistisch politiegeweld zing je geen aria's – of wel? |
|
| Het publiek bij de allerlaatste voorstelling van Blue, over racistisch politiegeweld, hoefde niet verteld te worden hoe hyperactueel de voorstelling was die ze zagen. |
|
| Verhaal: Meander (maar ook weer wel) |
|
| In het park achter het huis van haar ouders staat een plakkaatje met een gedicht van Marte Hoogenboom, dat ze schreef toen ze nog anders heette. Zo nu en dan gaat ze erlangs om het te herlezen, maar of ze er ooit écht naar terug kan? |
|
| Steun de makers van de toekomst |
|
Onze kunstverzamelaars zorgen dat wij onze makers een vrije ruimte kunnen blijven bieden en hen optimaal kunnen ondersteunen. Als dank ontvangen zij gesigneerde kunstwerken van talentvolle kunstenaars. Eerdere kunstwerken waren van Jan Hoek, Nastia Cistakova, Raquel van Haver en Fenna Schilling.
|
|
|
| We maken Hard//hoofd samen met alle mensen die het belangrijk vinden dat een vrije ruimte voor experiment en ontplooiing bestaat. Aan iedereen die ons al steunt, zeggen wij: heel veel dank dat je deze unieke plek mogelijk maakt! |
|
| Column: de liefde tegen het systeem |
|
| Kan de liefde alle verschillen tussen mensen overwinnen? Marthe van Bronkhorst betwijfelt het na een vurig debat tijdens een date. |
|
| Steun Hard//hoofd en verzamel kunst |
|
Hard//hoofd gelooft dat nieuwe makers iets te zeggen hebben en het verdienen om gehoord te worden. We staan onvoorwaardelijk voor inhoud, radicale kwetsbaarheid en experiment en we vechten voor de vrijheid om te maken wat wij willen. Dat kost geld.
Met jouw hulp kan Hard//hoofd bestaan. |
|
|
|
